Qalmiq xonligi

Qalmiq xonligi
Qalmiq xonligi Хальмг хана улс
	1630–1771
	Bayroqlari
Maqom	Xonlik
Poytaxt	Ayuka xon qarorgohi (1697-1724)
Rasmiy til(lar)	qalmiq, rus
Din	Tibet buddizmi
Hukumat	merosiy monarxiya
Tarix
• Asos solingan	1630
• Tugatilgan	1771
	XVII asrda Qalmiq xonligi xaritasi

Qalmiq xonligi (qalmiqcha: Xalmg xana uls, Xal’mg xana uls) — Yevroosiyo dashtidagi sobiq Oyrot xonligi. U zamonaviy Qalmogʻiston va Shimoliy Kavkaz va uning atrofidagi hududlarga, jumladan Stavropol va Astraxangacha tarqaldi. Mustaqillik davrida qalmiqlar ham bosqinlar uyushtirdilar^[1] va oʻz navbatida Rossiya bilan ittifoq tuzdilar, Qrim tatarlariga, Usmonli imperiyasiga, qoʻshni musulmon qabilalariga va Shimoliy Kavkazning togʻli hududlariga qarshi koʻplab harbiy ekspeditsiyalarda qatnashdilar. Xonlik 1771-yilda Rossiya imperiyasiga qoʻshib olingan.

Tarixi

Oʻz-oʻzini boshqarish davri, 1630—1724-yillar

1630-yilda Quyi Volga boʻyiga yetib kelganidan soʻng, oyratlar bir vaqtlar Astraxan xonligi tarkibiga kirgan, ammo keyinchalik chor hukumati tomonidan egallab olingan hududda qarorgoh qurdilar. Viloyatda Saratov janubidan Astraxandagi rus garnizonigacha, Volga daryosining sharqiy va gʻarbiy qirgʻogʻigacha boʻlgan hududda aholi kam yashagan. Chor hukumati bu hududni mustamlaka qilishga tayyor emas edi va oyratlarning bu hududda qarorgoh qurishiga toʻsqinlik qilish imkoniyatiga ega emas edi, lekin u oyratlarning turkiyzabon qoʻshnilari bilan ittifoqqa qoʻshilmasligini taʼminlashdan bevosita siyosiy manfaatdor edi.

Oyratlar mahalliy aholi orasida Noʻgʻay Oʻrdasini siqib chiqarish orqali tezda oʻz mavqelarini mustahkamladilar. Noʻgʻaylarning katta guruhlari janubi-sharqdan shimoliy Kavkaz tekisligiga va gʻarbdan Qora dengiz choʻllariga, Qrim xonligi tomonidan egallangan yerlarga Usmonli turklarining vassali yoki ittifoqchisi sifatida koʻchib ketishdi. Noʻgʻaylarning kichik guruhlari Astraxandagi rus garnizonini himoya qilishga oʻtdilar. Qolgan koʻchmanchi qabilalar Oyratlarning vassaliga aylandi.

Dastlab ruslar va oyratlar oʻrtasida munosabatlar doʻstona emas edi. Oyratlarning rus aholi punktlariga, kazaklar va boshqirdlarning (ruslarning musulmon vassallari) hududlariga oʻzaro bosqinlari odatiy hol edi. Oyratlarning sadoqatini va harbiy yordamini taʼminlash uchun koʻplab shartnomalar imzolandi. Oyratlar podshohga boʻysungan boʻlsalar-da, oyratlarning bunday sodiqligi nominal hisoblangan.

Haqiqatda, Oyratlar oʻzlarini Koʻchmanchilarning Buyuk Kodeksi (Iki Tsaadjin Bichig) deb nomlanuvchi hujjat asosida boshqarganlar. Kodeks 1640-yilda ular, Jungriyadagi birodarlari va Jungriyadagi Tarbagʻatoy togʻlari yaqinida toʻplangan sharqiy moʻgʻullarning bir qismi tomonidan oʻzaro kelishmovchiliklarni bartaraf etish va Gelugpa sektasi bayrogʻi ostida birlashish uchun qabul qilingan. Birlashish maqsadi amalga oshmagan boʻlsa-da, sammit qabilalari rahbarlari koʻchmanchi hayotning barcha jabhalarini tartibga soluvchi Kodeksni ratifikatsiya qilishdi.

Ayuka Xon davrida Oyratlar siyosiy va harbiy shuhrat qozondi, chunki chor hukumati janubdagi musulmon kuchlariga, masalan, Fors, Usmonli imperiyasi, Noʻgʻaylar, Kuban tatarlari va Qrim xonligi. Ayuka xon ham qozoqlarga qarshi harbiy yurishlarini qoʻllab-quvvatlash uchun Oyrat otliq qoʻshinlaridan foydalanishni koʻpaytirishga intildi. Ayuka Xon shuningdek, qozoqlarga qarshi yurishlar uyushtirdi, Mangʻishloq turkmanlarini oʻziga boʻysundirdi, Shimoliy Kavkazning togʻli hududlariga qarshi koʻplab yurishlar qildi. Bu yurishlar Rossiyaning Yevropa hududlarida harbiy yurishlar olib borayotgan davrlarida Rossiya va musulmon dunyosini ajratib turuvchi bufer zona vazifasini bajargan Qalmiq xonligining strategik ahamiyatini mustahkamlab bordi. Chor hukumati oʻzining harbiy yurishlarini qoʻllab-quvvatlash maqsadida Oyrat otliq askarlaridan foydalanish uchun Oyrat xoni va oyrat zodagonlarining pul toʻlovlari va quruq mahsulotlar bilan taʼminlashga tobora koʻproq tayanib bordi. Shu jihatdan chor hukumati kazaklarga qanday munosabatda boʻlsa, oyratlarga ham shunday munosabatda boʻldi. Ammo pul toʻlovlari va quruq mahsulotlar bilan taʼminlash oʻzaro bosqinlarni toʻxtata olmadi, baʼzi hollarda ikkala tomon ham oʻz vaʼdalarini bajara olmadi.^[2]

Chor hukumatining oyratlarga bergan yana bir muhim ragʻbati Rossiyaning chegaradosh shaharlari bozorlariga bojsiz savdo qilish edi, bu yerda oyratlarga oʻz mollarini Osiyo va musulmon qoʻshnilaridan rus mollari evaziga ayirboshlashiga ruxsat berildi. Rossiya nazorati ostidagi qoʻshni turk qabilalari, masalan, tatarlar va boshqirdlar bilan ham savdo-sotiq amalga oshirildi, ular bilan nikohlar odatiy holga aylanib ketdi. Ushbu savdo kelishuvi Oyrat tayishi, noʻyon va zaysanglarga pul va boshqa jihatdan katta foyda keltirdi.

Fred Adelman bu davrni Chegara davri deb taʼriflagan boʻlib, u 1630-yilda Xo Orluk boshchiligidagi Torgʻutning paydo boʻlishidan to 1724-yilda Xo Orlukning avlodi Ayuka Xonning buyuk xonligi oxirigacha davom etgan (Adelman)., 1960:14-15):

Chegara davrida qalmiqlar va ruslar oʻrtasida oʻzaro mustahkam aloqalar kam edi. Astraxan, Saritsin va Saratovda koʻchmanchilar ehtiyojlari uchun choy, don, toʻqimachilik va metall buyumlar uchun qalmiq chorvachiligi va undan tayyorlangan mahsulotlarning mavsumiy va muntazam tovar ayirboshlash aloqalaridan iborat edi. qalmiqlar anʼanaviy tarzda shugʻullanadigan koʻchmanchilar va shahar hunarmandlari va savdogarlari oʻrtasidagi ayirboshlash munosabatlari shunday etar edi. Siyosiy aloqalar qalmiq xonlarining Rossiyaga nominal sodiqligi bir tomondan qalmiqlar, ikkinchi tomondan kazaklar va boshqirdlarning oʻzaro bosqinchiliklarini toʻxtatish toʻgʻrisidagi qator shartnomalarga asoslangan edi. Qalmiq choʻlidan siyosiy ambitsiyalari tufayli ruslardan yordam olish umidida bir necha qalmiq zodagonlari ruslashgan va nominal xristian boʻlib Moskvaga ketishgan. qalmiq zodagonlariga Rossiya subsidiyalari esa keyinroq siyosiy nazoratning samarali vositasiga aylandi. Ammo asta-sekin qalmiq knyazlari ruslarning yordamiga muhtoj boʻlib, rus siyosatiga amal qila boshladilar.

Ayukaxon davrida qalmiq xonligi harbiy va siyosiy qudratning eng yuqori choʻqqisiga chiqdi. Xonlik Rossiyaning chegaradosh shaharlari, Xitoy, Tibet va ularning musulmon qoʻshnilari bilan erkin savdo qilish natijasida iqtisodiy farovonlikka erishdi. Bu davrda Ayuka Xon Jungriyadagi Oyrat qarindoshlari, Tibetdagi Dalay Lama bilan ham yaqin aloqada boʻlgan.

Bosqinlar, urushlar va voqealar roʻyxati

1603-yil: qalmiqlar Xiva xonligiga (V. V. Bartold) hujum qildi va bir muncha vaqt oʻtgach, Buxoro xonligini ayrim hududlarini vayron qildi („Oʻzbekiston tarixi“).
1607-yil: qalmiqlar va Qozoq xonligi oʻrtasida yirik harbiy toʻqnashuv boʻldi, biroq qozoq hukmdori Esim Sulton qalmiqlarni toʻxtatish va Gʻarbiy Qozogʻiston viloyatidagi hududlarini egallash uchun kuchli qoʻshinni birlashtira oldi.
1619-yil: Esim Sulton va qozoqlardan magʻlubiyat sababli qalmiqlar janubga Darband tomon harakatlanib, noʻgʻaylarni qoʻlga oldilar.
1620-yil: Qalmiqlar boshqirdlar hududiga hujum qilishdi.
1635-yil: Qish oylari, Qalmiqlar Astraxan tatarlariga qarshi urushga kirishdi.
1645-yil: Qalmiqlar Shimoliy Kavkazdagi Kabardiyaga hujum qilishdi.
1650-yil: Qalmiqlar Astrobod viloyatiga (shimoli-sharqiy Eron) hujum qilib, Fors shohiga elchilar yubordilar.
1658-yil: Qrim tatarlari, noʻgʻaylarga qarshi muvaffaqiyatli yurishlar.
1660-yil: Tomskda qalmiqlar koʻplab erkaklarni oʻldirdi va yetti yuzdan ortiq ayol va bolalarni asirga oldi.
1661-yil: 11-iyunda qalmiqlar Qrim xoni bilan urushga kirishdi.
1666-yil: Rossiya hukumatining iltimosiga binoan qalmiqlar qoʻshinlari Ukrainadagi tatarlar, turklar va polyaklarga qarshi janglarda qatnashdilar.
1668-yil: Qrimga qarshi yurishda qalmiqlar va kazaklarning birlashgan kuchlari ishtirok etdi.
1676-yil: Qalmiqlarning bir qismi rus-turk urushida Mazan botir boshchiligida ishtirok etdi.
1676-yil: Qalmiqlar turk-qrim qoʻshinlarining Kiev va Chuguevga yurishini toʻxtatish uchun kabardiyaliklar bilan ittifoq tuzdilar.
1678: Qrim xoni Murod Giray qoʻshinini qalmiqlar va kazaklar qaytarib, magʻlub etdilar.
1680-yil: Qalmiqlar Penzaga bostirib kirishdi.
1684-yil: Qalmiqlar shahri Sayram tomonidan bosib olindi. Ayukaxon qozoqlar, turkmanlar va qoraqalpoqlarga qarshi muvaffaqiyatli yurish qildi.
1696-yil: Qalmiqlar Azovni egallashda qatnashdilar.
1698-yil: Qalmiqlar Rossiya va Ukraina janubidagi Qrim tatarlari hududiga bostirib kirishdi.
1700: Qalmiqlar Shimoliy urushda, shu jumladan Poltava jangida faol ishtirok etishdi.
1711-yil: 20 474 qalmiq va 4 100 rus Kubanga hujum qildi. Ular 11.460 noʻgʻayni oʻldirib, 5060 kishini suvga choʻktirib, 2000 tuya, 39.200 ot, 190.000 qoramol, 220.000 qoʻy va 22.100 kishini asir olib, 700 ta katta yoshli erkaklar bilan qaytib keladi. Ortga qaytayotganda ular noʻgʻaylarning jangovar qoʻshini bilan toʻqnashib, magʻlub etishadi va 2000 nafar rus asirlarini ozod qilishadi.^[3]
1735-yil: Qalmiqlar rus-turk urushida qatnashdilar.
1735-yil: Qalmiqlar Kuban va Qrimda muvaffaqiyatli yurishlarini boshladilar.
1741-yil: Qalmiqlar otryadlari rus-shved urushida qatnashdilar.
1756-1761: Qalmiqlar yetti yillik urushda qatnashdilar.
1771-yil: Qalmiq xonligi Rossiyaga qoʻshilishni qabul qildi
1812-yil Vatan urushi Qalmiqlar vatan urushiga qoʻshildi.
1814-yil Parijni egallashda qatnashdi .
1812-yildan 1814-yilgacha qalmiqlar 477 ta mukofotga sazovor boʻlgan, 246 kishi „Parijni egallaganligi uchun“ medallari bilan taqdirlangan.

Oyratdan qalmiqqa

Tarixiy jihatdan Gʻarbiy Moʻgʻul qabilalari oʻzlarini tegishli qabila nomlari bilan atagan. Katta ehtimol bilan XV asrda toʻrtta yirik Gʻarbiy Moʻgʻul qabilalari ittifoq tuzib, „Dörben Oirat“ni oʻzlarining umumiy nomi sifatida qabul qilishgan. Ittifoq tarqalgach, Gʻarbiy Moʻgʻul qabilalari oddiygina „Oyrat“ deb atala boshlandi. 17-asr boshlarida Jungʻor xonligi deb atalgan ikkinchi buyuk Oyrat davlati vujudga keldi. Gʻarbiy Ichki Osiyoda jungʻorlar (dastlab Choros, Doʻrbet va Xoit qabilalari) oʻz imperiyasini barpo etayotgan boʻlsa, xoshutlar Tibetda Xoshut xonligini barpo etib, Gelugpa tariqatini uning dushmanlaridan himoya qilgan, Torgʻutlar esa Volganing quyi qismida qalmiq xonligini tuzgan.

Oyratlar qarorgoh qurgach, oʻzlarini „ qalmiqlar“ deb taʼriflay boshladilar. Bu nomni ularga musulmon qozoq qoʻshnilari qoʻygan, keyin esa ruslar ularni tshunday atay boshlagan. Oyratlar bu nomdan rus va musulmon qoʻshnilari bilan munosabatlarida foydalanganlar. Lekin ular oʻzaro qabila, urugʻ yoki boshqa ichki mansubliklari boʻyicha murojaat qilishda davom etadilar.

Qalmiq nomi Volganing quyi oqimidagi barcha Oyrat qabilalari tomonidan darhol qabul qilinmadi. 1761-yil oxirida xoshutlar va jungarlar (Sin imperiyasidan qochganlar) oʻzlarini va torgʻutlarni faqat oyratlar deb atashgan. Torgutlar, aksincha, xoshut va jungʻorlar kabi qalmiq nomini ham oʻzlari uchun ishlatgan.^[4]

Umuman olganda, yevropalik olimlar barcha Gʻarbiy Moʻgʻullarni, ularning joylashgan joyidan qatʼi nazar, qalmiqlar deb tan olishgan (Ramstedt, 1935: v-vi). Bunday olimlar (masalan Sebastyan Muenster) musulmon manbalariga tayanib, ular anʼanaviy ravishda qalmiq soʻzini Oyratlarni kamsituvchi tarzda tasvirlaganlarini taʼkidlaydi. Ammo Xitoy va Moʻgʻulistonning Oyratlari bu nomni suiisteʼmollik atamasi deb bilishgan (Haslund, 1935: 214-215). Buning oʻrniga ular Oyrat yoki go nomini oʻzlarining qabila nomlari bilan ishlatadilar, masalan, Xoshut, Dörbet, Choros, Torghut, Xoit, Bayid, Mingat va boshqalar. (Anuchin, 1914:57).

Vaqt oʻtishi bilan, quyi Volga boʻyidagi Oyrat muhojirlarining avlodlari, qaerda boʻlishidan qatʼi nazar, yaʼni Astraxan, Don kazak oblasti, Orenburg, Stavropol, Terek va Ural hududlarida qalmiq nomini qabul qildilar,. Yana bir umumiy qabul qilingan nom — Ulan Zalata yoki „qizil tugma“ (Adelman, 1960: 6).

Muxtoriyatning kamayishi, 1724-1771

1724-yilda Ayuka xon vafotidan soʻng, turli guruhlar xon lavozimiga intilishi natijasida qalmiqlar oʻrtasida siyosiy vaziyat beqaror boʻlib qoldi. Chor hukumati qalmiq xonligining muxtoriyatini ham asta-sekin yoʻqqa chiqara bordi. Chunonchi, Sankt-Peterburg siyosati qalmiqlar kezib yurgan va chorvasini boqadigan yaylovlarda rus va nemis shaharchalarini barpo etishni ragʻbatlantirdi. Bundan tashqari, Rossiya hukumati qalmiq xoni huzurida kengash tashkil qildi va shu bilan uning hokimiyatini qisqartirdi, shu bilan birga qalmiq xonidan Rossiya tomonida jang qilish uchun otliq qoʻshinlar berishini talab qilishda davom etdi. Rus pravoslav cherkovi esa koʻplab qalmiqlarni pravoslavlikni qabul qilishga majbur qildi. XVII asr oʻrtalariga kelib, qalmiqlar koʻchmanchilar bosqinidan va ularning ichki ishlariga aralashishdan hafsalasi pir boʻldi.

1770—1771-yillar qishida Ayuka xonning nevarasi va oxirgi qalmiq xoni Ubashi Xon oʻz xalqini ota-bobolari vatani Jungriyaga, keyin Sin sulolasi nazorati ostiga qaytarishga qaror qildi.^[5] Dalay Lama duosini soʻrash va joʻnash kunini belgilash uchun bogʻlanib, munajjimlar bilan maslahatlashdi va qaytish sanasini belgiladi, ammo joʻnash vaqtida Volga daryosida muzning yorilishi faqat daryodan oʻtgan qalmiqlarga sharqiy qirgʻoqdan koʻchish imkonini berdi. Oʻng qirgʻoqdagilar ortga qaytishga majbur boʻldilar.

Ubashixon boshchiligida 200 000 ga yaqin qalmiqlar Volga daryosining chap qirgʻogʻidagi yaylovlaridan Jungriyaga sayohatni boshladilar. Torgut qabilasining taxminan oltidan besh qismi Uboshixonga ergashdi. Xoshutlar, choroslar va xoitlarning koʻp qismi toʻrgʻutlarga Jungriyaga qilgan safarlarida hamroh boʻlgan. Dörbet qabilasi esa, aksincha, umuman koʻchmaslikka qaror qildi. Sin hududiga koʻchib kelgan qalmiqlar Torgutlar nomi bilan mashhur boʻldi. Ular koʻchishining birinchi bosqichi Eski Torgutlar boʻlgan boʻlsa, Sinlar keyingi torgʻut muhojirlarini „Yangi Torgut“ deb atagan. Turli hisob-kitoblarga koʻra, koʻchib ketgan guruhning umumiy hajmi taxminan 169 000 kishini, ehtimol olti millionga yaqin hayvonlarni (qoramol, qoʻy, ot, tuya va itlar) tashkil etadi.^[6] Bosqinlar, tashnalik, sovuq va ochlikdan omon qolgan taxminan 70 000 kishi Jungriyaga etib borishdi.

Oʻz kuchlari koʻchish jarayonlarini toʻxtata olmaganidan soʻng, rus imperatori Yekaterina II 1771-yil oktabr oyida qalmiq xonligini tugatib, qolgan qalmiqlar ustidan barcha siyosiy vakolatlarini Astraxan gubernatoriga topshirdi. Xon unvoni bekor qilindi. Saqlanib qolgan eng yuqori mahalliy boshqaruv idorasi vitse-xon boʻlib, hukumat tomonidan eng yuqori martabali qalmiq shahzodasi sifatida ham tan olindi. Chor hukumati oʻrinbosarni tayinlash orqali endi qalmiq hukumati va siyosiy ishlarida doimiy hal qiluvchi kuchga aylangan edi.

Qalmiq xonlari roʻyxati

Xo Orluk (1633-1644)
Shuxur Daychin (1644-1661)
Puntsug (Monchak) (1661-1672)
Ayuka Xon (1672-1723)
Cheren Dondukxon (1723-1735)
Donduk Ombo Xon (1735-1741)
Donduk Dashi Xon (1741-1761)
Ubashi Xon (1761-1771)
Dodbixon (1771-1781)
Saroyxon (1781)

Yana qarang

Manbalar

↑ Forsyth, James. A History of the Peoples of Siberia: Russia's North Asian Colony 1581-1990. Cambridge University Press — 118-bet. „For over a hundred years the Kalmyk alternately raided the southern borderlands of Russia.“
↑ Halkovic, Stephen A.. The Mongols of the West. Bloomington: Research Institute for Inner Asian Studies, Indiana University, 1985 — 41–54-bet. ISBN 0933070160.
↑ Khodarkovsky, Where Two Worlds Meet, p149
↑ Khodarkovsky, Michael. Where Two Worlds Met: The Russian State and the Kalmyk Nomads, 1600-1771. Ithaca, N.Y: Cornell University Press, 1992 — 8-bet. ISBN 0801425557.
↑ Perdue 2009, p. 295.
↑ DeFrancis, John. In the Footsteps of Genghis Khan. University of Hawaii Press, 1993.

Adabiyotlar

Dunnell, Ruth W.; Elliott, Mark C.; Foret, Philippe; Millward, James A. New Qing Imperial History: The Making of Inner Asian Empire at Qing Chengde. Routledge, 2004. ISBN 1134362226. Qaraldi: 2014-yil 10-mart.
Millward, James A.. Beyond the Pass: Economy, Ethnicity, and Empire in Qing Central Asia, 1759–1864, illustrated, Stanford University Press, 1998. ISBN 0804729336. Qaraldi: 2014-yil 10-mart.
Perdue, Peter C. China Marches West: The Qing Conquest of Central Eurasia, reprint, Harvard University Press, 2009. ISBN 978-0674042025. Qaraldi: 2014-yil 22-aprel.
Хойт С.К. Этническая история ойратских групп. Элиста, 2015. 199 с.
Хойт С.К. Данные фольклора для изучения путей этногенеза ойратских групп // Международная научная конференция «Сетевое востоковедение: образование, наука, культура», 7-10 декабря 2017 г.: материалы. Элиста: Изд-во Калм. ун-та, 2017. с. 286–289.

Qoʻshimcha oʻqish uchun

Khodarkovsky, Michael. Where Two Worlds Met: The Russian State and the Kalmyk Nomads, 1600–1771. Cornell University, 1992. ISBN 0801473403.

[1] Forsyth, James. A History of the Peoples of Siberia: Russia's North Asian Colony 1581-1990. Cambridge University Press — 118-bet. „For over a hundred years the Kalmyk alternately raided the southern borderlands of Russia.“

[2] Halkovic, Stephen A.. The Mongols of the West. Bloomington: Research Institute for Inner Asian Studies, Indiana University, 1985 — 41–54-bet. ISBN 0933070160.

[3] Khodarkovsky, Where Two Worlds Meet, p149

[4] Khodarkovsky, Michael. Where Two Worlds Met: The Russian State and the Kalmyk Nomads, 1600-1771. Ithaca, N.Y: Cornell University Press, 1992 — 8-bet. ISBN 0801425557.

[5] Perdue 2009, p. 295.

[defrancis-6] DeFrancis, John. In the Footsteps of Genghis Khan. University of Hawaii Press, 1993.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]