Kontent qismiga oʻtish

Lazar Kaganovich

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Lazar Kaganovich
Tavallud topgan 1893-yil 22-noyabr

Rossiya imperiyasi, Kiyev gubernatorligi, Radomishl uyezdi

Vafot etgan 1991-yil 25-iyul
Millati yahudiy
Laqabi "Temir Lazar"
Faoliyati Belorussiyadagi Polesskiy qo'mitasining rahbari

Qizil Armiya targ'ibot bo'limining komissari

Nijniy Novgorod gubernatorligining Ispolkom (qo'mitasi) raisi

Voronej gubernatorligi gubernatori

Kommunistik partiyaning Bosh kotibi

Markaziy Qo'mitaning to'liq a'zosi

Ukraina SSR Kommunistik partiyasining birinchi kotibi

Moskva Kommunistik partiyasi obkomining birinchi kotibi

Siyosiy partiyasi RSDLP (Bolshevik) (1911–1918)

Rossiya Kommunistik Partiyasi (1918–1961)

Lazar Moiseyevich Kaganovich, shuningdek Kaxanovich (1893-yil 22-noyabr - 1991-yil 25-iyul), sovet siyosatchisi va boshqaruvchisi, Iosif Stalinning asosiy sheriklaridan biri edi. U Stalinning hokimiyat tepasiga kelishiga yordam bergani va Stalin rejimiga nisbatan qo'pol munosabatda boʻlganligi bilan mashhur. Zamonaviy Ukrainada yahudiy Moisei Benovich Kaganovich va Genya Iosifovna Dubinskayaning (1860-1933) oilada tug'ilgan. Oiladagi 13 farzanddan 6 nafari vafot etgan. Lazardan tashqari uning ukalari Isroil Kaganovich (1884-1973) (SSSR Sut va go'sht sanoati vazirligining Chorvachilik Bosh boshqarmasi boshlig'i); Mixail Kaganovich (1888–1941) (SSSR aviatsiya sanoati xalq komissarligi boshligʻi); Yuliy Kaganovich (1892–1962)(KPSS Gorkiy viloyat qoʻmitasining 3-kotibi); Aron Moiseevich Kaganovich (?-1960-yillar) va singlisi Rachel Moiseevna Kaganovich (turmush qurgandagi familiyasi Latsman), eri bilan Chernobilda yashagan va 1926-yilda vafot etgan (Kiyev dafn etilgan). Kaganovich poyabzalchi bo'lib ishlagan va bolsheviklar a'zosi bo'lib, 1911-yilda partiyaga qo'shilgan. Tashkilotchi sifatida Kaganovich 1910-yillar davomida Yuzovka (Donetsk), Saratov va Belorussiyada faol boʻlgan va 1917-yil oktyabr inqilobi paytida Belorussiyadagi qo'zg'olonga rahbarlik qilgan. 1920-yillarning boshlarida Turkistonda sovet hokimiyatining mustahkamlanishiga yordam berdi. 1922-yilda Stalin Kaganovichni Kommunistik partiyaning tashkiliy ishlariga mas'ul etib tayinladi va bu orqali u Stalinga partiya byurokratiyasi ustidan nazoratni mustahkamlashga yordam berdi. Kaganovich 1924-yilda Markaziy Komitetning to'liq a'zosi, 1925-yilda Ukraina Kommunistik partiyasining birinchi kotibi, 1930-yilda Markaziy Qo'mita kotibi, shuningdek, Siyosiy byuro a'zosi bo'ldi.

Kaganovich Buyuk tozalash davrida asosiy rol o'ynadi, o'n minglab odamlarning o'limiga olib kelgan 180 dan ortiq ro'yxatlarni shaxsan imzoladi. Shafqatsizligi uchun u "Temir Lazar" laqabini oldi. 1930-yillarning oʻrtalaridan boshlab Kaganovich temir yoʻl, ogʻir sanoat va neft sanoati xalq komissari boʻlib ishlagan.

Ikkinchi jahon urushi davrida Kaganovich Shimoliy Kavkaz va Zakavkaz frontlari komissari boʻlgan. Urushdan so'ng, turli sanoat lavozimlarida xizmat qilishdan tashqari, Kaganovich Sovet hukumati rahbarining o'rinbosari bo'ldi . 1953-yilda Stalin o'limidan so'ng u tezda ta'sirini yo'qotdi. 1957-yilda Nikita Xrushchevga qarshi muvaffaqiyatsiz davlat to'ntarishiga urinishdan so'ng Kaganovich Prezidium va Markaziy Qo'mita a'zolaridan iste'foga chiqishga majbur bo'ldi. 1961-yilda u partiyadan chiqarib yuborildi va umrini Moskvada nafaqaxo'r sifatida o'tkazdi. Vafot etganiga qadar, u omon qolgan so'nggi eski bolsheviklardan edi[1].

Yoshlik yillari

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Kaganovich 1893-yilda Rossiya imperiyasining Kiyev gubernatorligi, Radomishl uyezdi,[2] qishlog'ida (hozirgi kunda Kiev viloyati, Vishgorod tumani, Dibrova, Ukraina) yahudiy oilasida tug'ilgan. Garchi "aqidaparast kuzatuvchi" oiladan bo'lmasa ham, Kaganovichning so'zlariga ko'ra, u uyda yahudiy tilida gapirishgan[3].

Taxminan 1911-yilda u bolsheviklar partiyasiga qo'shildi (uning akasi Mixail Kaganovich 1905-yilda a'zo boʻlgan)[4]. Siyosiy faoliyatining boshida, 1915-yilda Kaganovich o'zi ishlagan poyabzal fabrikasida kommunistik tashkilotchi bo'ldi[4]. O'sha yili u hibsga olinib, Kabaniga qaytarib yuborildi[4].

Inqilob va fuqarolar urushi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1917-yil mart va aprel oylarida u Ko'nchilar uyushmasi raisi va Yuzovka Soveti raisining o'rinbosari bo'lib ishlagan. 1917-yil may oyida u Saratovdagi bolsheviklar harbiy tashkilotining rahbari bo'ldi va 1917-yil avgustda u Bolsheviklar partiyasining Belorussiyadagi Polesskiy qo'mitasining rahbari bo'ldi. 1917-yil oktyabr inqilobi paytida u Gomeldagi qo'zg'olonni boshqargan.

1918-yilda Kaganovich Qizil Armiya targ'ibot bo'limining komissari bo'lib ishladi. 1918-yil maydan 1919-yil avgustgacha u Nijniy Novgorod gubernatorligining Ispolkom (qo'mitasi) raisi boʻlgan. 1919—1920-yillarda Voronej gubernatorligi gubernatori lavozimida ishlagan . 1920—1922-yillarda u Turkmanistonda bolsheviklarning mahalliy musulmon qoʻzgʻolonchilariga (bosmachilar) qarshi kurashi yetakchilaridan biri sifatida, shuningdek, mahalliy muxolifatga qarshi navbatdagi jazo ekspeditsiyalariga qoʻmondonlik qilgan.

Kommunistik funksioner

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1922-yil may oyida Stalin Kommunistik partiyaning Bosh kotibi bo'ldi va darhol Kaganovichni o'z apparatiga kotibiyatning tashkiliy byurosi yoki organ byurosiga rahbarlik qildi. Bu bo'lim Kommunistik partiya apparatidagi barcha topshiriqlar uchun javobgar edi. U yerda ishlagan Kaganovich Stalin tarafdorlarini Kommunistik partiya byurokratiyasida muhim ishlarga joylashtirishga yordam berdi. Bu lavozimda u o'zining katta mehnat qobiliyati va Stalinga shaxsiy sadoqati bilan mashhur bo'ldi. U ochiqchasiga Stalinning har qanday buyrug'ini bajarishini aytdi, bu o'sha paytda yangilik edi. 

1924-yilda Kaganovich bir yil oldin birinchi marta nomzod sifatida saylanganidan keyin Markaziy Qo'mitaning to'liq a'zosi bo'ldi. 1925-yildan 1928-yilgacha Kaganovich Ukraina SSR Kommunistik partiyasining birinchi kotibi boʻlgan. Unga "ukrainizatsiya" ya'ni o'sha paytda Ukraina kommunistik xalq kadrlarini shakllantirish vazifasi berildi. U shuningdek, kollektivlashtirish va quloqlarni (boy dehqonlarni) iqtisodiy bostirish siyosatini amalga oshirish vazifasini oldi. U "quloqlarning sotsializmga tinch qo'shilishi" tarafdori boʻlgan Nikolay Buxarinning mo'tadil siyosatiga qarshi chiqdi. 1928-yilda ko'plab norozilik namoyishlari tufayli  Kaganovich boshqaruviga qarshi, Stalin Kaganovichni Ukrainadan Moskvaga ko'chirishga majbur bo'ldi va u yerda u 1939-yilgacha ishlagan Kommunistik partiya Markaziy Qo'mitasining kotibi lavozimiga qaytdi. Kotib sifatida u Stalinning mamlakatning yagona rahbari bo'lishiga umid qilib, Kommunistik partiya ichidagi so'l va o'ng muxolifatga qarshi kurashini ma'qulladi. 1933—1934-yillarda u Partiya aʼzoligini tekshirish komissiyasining raisi (Tsentralnaya komissiya po proverke partiynix ryadov) boʻlib ishlagan va Stalinga qarshi muxolifatga aloqador boʻlgan hech kimning Kommunistik partiya aʼzosi boʻlib qolishiga yoʻl qoʻyilmasligini shaxsan taʼminlagan. 1934-yilda Kommunistik partiyaning XVII syezdida Kaganovich Hisob qo'mitasiga raislik qildi. U Markaziy Qo'mitadagi lavozimlarga ovoz berishni soxtalashtirib, Stalin nomzodiga qarshi 290 ovozni o'chirib tashladi. Uning harakatlari Stalinni Sergey Kirov o'rniga Bosh kotib etib qayta saylanishiga olib keldi. Qoidalarga ko'ra, kamroq muxolif ovoz olgan nomzod Bosh kotib bo'lishi kerak. Kaganovich soxtalashtirishdan oldin Stalin 292, Kirov esa atigi 3 ta qarshi ovoz olgan. Biroq, "rasmiy" natija (Kaganovichning aralashuvi tufayli) Stalinni atigi ikkita qarshi ovoz bilan ko'rdi (Radzinskiy, 1996). 

1930-yilda Kaganovich Sovet Siyosiy byurosi a'zosi va Moskva Kommunistik partiyasi obkomining birinchi kotibi (1930-1935). Keyinchalik u Kommunistik partiyaning Moskva Gorkomini boshqargan (1931–1934). U, shuningdek, Stalinning ko'plab iqtisodiy siyosatini, shu jumladan qishloq xo'jaligini kollektivlashtirish va sanoatlashtirishni amalga oshirishni nazorat qildi. Bu davrda u shaharning ko'plab eng qadimgi yodgorliklarini, shu jumladan Najotkor Masih soborini yo'q qilishni ham boshqargan[5]. 1932-yilda u Ivanovo-Voznesenskda ishchilarning ish tashlashini bostirishga rahbarlik qildi.

Moskva metrosi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1931-yil 15-iyunda Butunittifoq Kommunistik partiyasi (bolsheviklar) Markaziy Qo'mitasining Plenumida Moskva shahar partiya qo'mitasining birinchi kotibi Lazar Kaganovichning ma'ruzasidan so'ng, shahardagi transport holatini yaxshilash va tramvay liniyalarini qisman yengillashtirish maqsadida Moskva metrosini qurish to'g'risida qaror qabul qilindi.

1930-yillarda Kaganovich - loyiha menejerlari Ivan Kuznetsov va keyinchalik Isaak Segal bilan birga - 1955-yilgacha o'zidan keyin " Metropoliten imeni LM Kaganovicha " nomi bilan mashhur boʻlgan birinchi sovet metrosi - Moskva metrosining qurilishini tashkil qildi va boshqardi.

1941-yil 15-oktyabrda L.M.Kaganovich Moskva metrosini yopish va 3 soat ichida strategik muhim obyekt sifatida uni yo'q qilish bo'yicha takliflar tayyorlash to'g'risida buyruq oldi. Metro vayron qilinishi, qolgan vagonlar va jihozlar olib tashlanishi kerak edi. 1941-yil 16-oktyabr kuni ertalab, Moskvada vahima boʻlgan kuni metro birinchi marta ochilmadi. Bu Moskva metrosi tarixida ishlamagan yagona kun edi. Kechqurun metroni yo'q qilish buyrug'i bekor qilindi.

1955-yilda, Stalin vafotidan so'ng, Moskva metrosi endi Kaganovich nomini olmasligi to'g'risida qaror chiqarildi.

1932-33-yillardagi ocharchilik uchun javobgarlik

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Vasiliy Blyuxer, Lazar Kaganovich va Stalin Butunittifoq Kommunistik partiyasining (bolsheviklar) 16-syezdida . 1930-yil iyul

Kaganovich (Vyacheslav Molotov bilan birga) 1930-yildagi ButunUkraina partiya konferensiyasida qatnashdi va 1932-33-yillardagi ocharchilikka (Ukrainadagi Golodomor deb nomlanuvchi) ta'sir ko'rsatgan kollektivlashtirish siyosatini amalga oshirish vazifasini oldi. Shunga o'xshash siyosat Sovet O'rta Osiyo respublikasi Qozog'iston, Kuban o'lkasi, Qrim, Quyi Volga bo'yi va Sovet Ittifoqining boshqa qismlariga ham katta azob-uqubatlar keltirdi. Kommunistik partiya Markaziy Qo'mitasining emissari sifatida Kaganovich Ukrainaga, SSSRning markaziy viloyatlariga, Shimoliy Kavkaz va Sibirga borib, kollektivlashtirishni tezlashtirishni talab qilib, quloqlarga qarshi qatag'onlarni talab qildi, ular odatda urushning sekin rivojlanishida ayblangan.Advokat va "BMT Genotsid Konvensiyasining otasi" Rafael Lemkin o'zining " Sovetlarning Ukrainadagi genotsidi" asarida Golodomorni totalitar tuzumning genotsidi deb ta'riflagan[6].

2010-yil 13-yanvarda Kiyev apellyatsiya sudi Kaganovich, Postyshev, Kosior, Chubar va Sovet Kommunistik partiyasining boshqa amaldorlarini halokatli Golodomor ochligi paytida ukrainaliklarga qarshi genotsidda aybdor deb topdi[7]. Ular jinoyatchi sifatida aybdor deb topilgan boʻlsa-da, ish Ukraina Jinoyat-protsessual kodeksining 6-moddasi 8-bandiga asosan darhol tugatildi[8]. Yangi yil arafasida Ukraina Xavfsizlik xizmati sudgacha boʻlgan tergovni tugatdi va o'z materiallarini Ukraina Bosh prokuroriga topshirdi. Materiallar 250 jilddan ortiq arxiv hujjatlari (Ukraina ichidan, shuningdek, chet eldan), guvohlar bilan suhbatlar va Milliy fanlar akademiyalarining bir nechta institutlarining ekspert tahlillaridan iborat. Bosh prokuror Oleksandr Medvedkoning ta'kidlashicha, ushbu material Ukrainada genotsid sodir etilganini isbotlaydi. 

"Temir Lazar"

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Lazar Kaganovich 1936-yilda transport xalq komissari lavozimida

1935-yildan 1937-yilgacha Kaganovich temir yo'llarda Narkom (vazir) bo'lib ishlagan. Buyuk tozalashlar boshlanishidan oldin ham u minglab temir yo'l ma'murlari va rahbarlarini "diversantlar" sifatida hibsga olishni tashkil qilgan. 

1937-yildan 1939-yilgacha Kaganovich og'ir sanoat bo'yicha Narkom bo'lib ishlagan. 1939—1940-yillarda – u neft sanoatida Narkom bo'lib ishlagan. Uning har bir topshirig'i intizomni yaxshilash va Stalin siyosatiga rioya qilish maqsadida hibsga olish bilan bog'liq edi. 

30-yillar oxiridagi barcha partiya konferensiyalarida u "chet el josuslari" va "diversiyachilar" ni qidirish va jinoiy javobgarlikka tortishda sa'y-harakatlarni kuchaytirishni talab qilib, nutq so'zladi. Stalin buyrug'ini bajarishdagi shafqatsizligi uchun unga "Temir Lazar" laqabini berishdi. Katta terror davrida, 1936-yildan boshlab, Kaganovichning imzosi 357 hujjatlashtirilgan qatl ro'yxatidan 188 tasida joylashgan[9].

Bu yillarda halok boʻlganlarning ko'plaridan biri Lazarning akasi, aviatsiya sanoati xalq komissari Mixail Kaganovich edi. 1940-yil 10-yanvarda Mixail Qozondagi 124-aviatsiya zavodining direktori lavozimiga tushirildi.1941-yil fevral oyida, Kommunistik partiyaning 18-konferensiyasida Mixail, agar zavod o'z kvotalarini o'tkazib yuborsa, u partiyadan chiqarib yuborilishi haqida ogohlantirildi.1941-yil 1-iyunda Stalin Lazarga Mixailning "o'ng qanot bilan birlashayotganini" eshitganini aytdi. Xabar qilinishicha, Lazar ukasini himoya qilish uchun Stalinga gapirmagan, lekin bu haqda uni telefon orqali xabardor qilgan. O'sha kuni Mixail o'z joniga qasd qildi[10].

Temir yoʻl komissari lavozimida ishlagan vaqtida Kaganovich oʻlim roʻyxatini imzolash orqali 36 ming kishini oʻldirishda ishtirok etgan. Kaganovich shu qadar ko'p temiryo'lchilarni qirib tashlagan ediki, bir amaldor qo'ng'iroq qilib, bitta liniya butunlay uchuvchisiz ekanligi haqida ogohlantirdi[11].

Ikkinchi Jahon urushi paytida (SSSRda Ulug' Vatan urushi deb ataladi) Kaganovich Shimoliy Kavkaz va Zakavkaz frontlarining komissari (Harbiy kengash a'zosi) edi. 1943-1944 – u yana temir yo'llar bo'yicha Narkom bo'ldi. 1943-yilda unga Sotsialistik Mehnat Qahramoni unvoni berildi. 1944-yildan 1947-yilgacha Kaganovich qurilish materiallari vaziri boʻlgan.


Keyingi hayoti

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Iosif Stalin va Lazar Kaganovich 1930-yillar

Kaganovich doktrinachi stalinchi edi va Prezidium a'zosi bo'lib qolgan bo'lsa-da, 1953-yil mart oyida Stalin vafotidan keyin u tezda o'z o'rnini yo'qotdi. 1957-yilda sodiq stalinchilar va Xrushchevning boshqa muxoliflari: Molotov, Dmitriy Shepilov va Georgiy Malenkov (partiyaga qarshi guruh deb ataladigan) bilan birga u o'zining sobiq himoyachisi Xrushchevga qarshi partiyaviy to'ntarishda qatnashdi, uni tanqid qilgan. Keyingi ikki yil ichida Stalin tobora qattiqqo'l bo'lib ketdi. Muvaffaqiyatsiz to'ntarish natijasida Kaganovich Prezidium va Markaziy Qo'mita a'zolaridan iste'foga chiqishga majbur bo'ldi va Uraldagi kichik kaliy zavodining direktori lavozimiga tayinlandi[12]. 1961-yilda Kaganovich partiyadan butunlay chiqarib yuborildi va Moskvada yashaydigan nafaqaxo'r bo'ldi. Uning nevaralarining xabar berishicha, Markaziy Qo'mitadan bo'shatilganidan keyin Kaganovich (u o'zining fe'l-atvori va zo'ravonligi bilan mashhur edi) boshqa hech qachon qichqirmagan va fidoyi boboga aylangan[13].

1984-yilda uning partiyaga qayta qabul qilinishi Molotov bilan bir qatorda Siyosiy byuro tomonidan ko'rib chiqildi[14]. U umrining so'nggi yillarida pensionerlar bilan domino o'ynadi[15] va sovet ommaviy axborot vositalarining Stalinga qilgan hujumlarini tanqid qildi: "Birinchidan, Stalin rad etildi, endi u asta-sekin sotsializm, Oktyabr inqilobi va 2013-yilda sudga tortiladi[16] O'limidan sal oldin u yurak xurujiga uchradi[17].

Kaganovich 1991-yil 25-iyulda SSSRning barham topishi bilan yakunlangan voqealar arafasida, 97 yoshida vafot etdi. U Moskvadagi Novodevichy qabristoniga dafn etilgan.

Kreml bo'risi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1987-yilda amerikalik jurnalist Styuart Kaxan "Kremlning bo'risi: Sovet Ittifoqining qo'rquv me'mori" L.M.Kaganovichning birinchi tarjimai holi (William Morrow & Co) nomli kitobini nashr etdi. Kitobda Kahan Kaganovichning Stalin bilan ish munosabatlari va Ukraina ocharligi davridagi faoliyati haqida bir qator da'volarni ilgari surdi va Kaganovichning uzoq vaqtdan beri yo'qolgan jiyani ekanligini da'vo qildi. U, shuningdek, Kaganovich bilan shaxsan suhbatlashganini va Kaganovich 1953-yilda Stalinning o'limida (go'yo zaharlanish) qisman aybdor ekanligini tan olganini aytdi. Boshqa bir qator noodatiy da'volar ham ilgari surildi, jumladan Stalin hayotining so'nggi yilida Kaganovichning (taxminan "Roza" laqabli) singlisiga uylangan va Kaganovich (u yahudiy boʻlgan) Yahudiy pogromlari arxitektori boʻlgan[18]. [ asosiy bo'lmagan manba kerak ]

1991-yilda "Progress Publishers" tomonidan "Kreml bo'risi " rus tiliga tarjima qilinganidan so'ng va undan bir bob " Nedelya " (Hafta) gazetasida chop etilgandan so'ng, Kaganovich oilasining qolgan a'zolari bunga javoban "Kaganovichlar oilasi bayonotini" tuzdilar . Bayonot Kahanning barcha da'volariga qarshi chiqdi[19].

Kaganovichlar oilasining bayonotida aytilishicha, Roza Kaganovich 1940—1950-yillarda G'arb ommaviy axborot vositalari, jumladan The New York Times, Time and Life tomonidan Stalinning rafiqasi sifatida tilga olingan[20][21]. Garchi Roza Kaganovich haqidagi hikoyani sovet defektorlari, shu jumladan Trotskiy ham tarqatgan, ular "Stalin Kaganovichning singlisiga uylangan va shu tariqa ikkinchisiga istiqbolli kelajakka umid baxsh etgan" deb da'vo qilgan[22].

Shaxsiy hayoti

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Kaganovich 13 yoshida ish kuchiga kirdi, bu voqea uning estetikasini va balogʻatga yetishi orqali oʻz xohish-istaklarini shakllantiradi. Stalinning oʻzi Kaganovichning proletariatni juda yaxshi koʻrishini va qadrlashini aytdi[23]. Stalinga nisbatan ijobiy munosabat oshgani sayin, Kaganovich oʻz taʼlimi va tarbiyasidagi sezilarli boʻshliqlarni tezda toʻldirishga majbur boʻldi. Stalin, Kaganovich vergulni toʻgʻri ishlata olmasligini payqab, Kaganovichga grammatika boʻyicha blits kursini oʻtash uchun uch oylik taʼtil berdi.

Kaganovich va uning rafiqasi M. Privorotskaya Birinchi jahon urushi paytida

Kaganovich 1909-yildan beri inqilobiy saʼy-harakatlarning bir qismi boʻlgan assimilyatsiya qilingan Kiyevlik yahudiy Mariya Markovna Kaganovichga (nami Privorotskaya) uylangan edi [1894-1961]. Missis. Kaganovich koʻp yillarni qudratli munitsipal amaldor sifatida oʻtkazdi va toʻgʻridan-toʻgʻri Iberiya darvozasi va Najotkor Masihning cherkovi va soborini buzishni buyurdi[24]. Er-xotinning ikki farzandi bor edi: qizi Maya va asrab olingan oʻgʻli Yuriy. Tarixchilar katta eʼtiborni Kaganovichning yahudiyligiga va uning Stalin tarafdorlari bilan ziddiyatiga qaratishgan. Kaganovich Stalinning unga boʻlgan ishonchini saqlab qolish uchun oilasiga katta shafqatsizliklar sodir etilishiga, masalan, ukasini oʻz joniga qasd qilishga majburlashiga yoʻl qoʻyishni zarur deb bilardi[25].

Kaganovichlar oilasi dastlab 1930-yillarda eng yuqori darajadagi sovet amaldorlari sifatida kamtarona sharoitda konservativ hayot tarzida yashagan.[26] Stalin Moskva metrosi qurilishini Kaganovichga ishonib topshirganida vaziyat oʻzgardi. Oila nolga yaqin joylashgan hashamatli kvartiraga koʻchib oʻtdi (Sokolniki stantsiyasi), 3 Pesochniy Pereulok (Sandy Lane) da joylashgan<ref>{{Veb manbasi|url=http://deduhova.ru/statesman/lazar-moiseevich-kaganovich/%7Csarlavha=Lazar Moiseevich Kaganovich.

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ Garthoff, Raymond L.. The Great Transition: American-Soviet Relations and the End of the Cold War. Washington, DC: Brookings Institution, 1994 — 461, n30-bet. ISBN 0-8157-3060-8. 
  2. ↑ Compare: „Kaganovich, Lazar Moiseyevich“. Jewish Virtual Library. The American-Israeli Cooperative Enterprise (2013). — „Born in Kiev province, Kaganovich joined the Communist Party in 1911 [...]. [...] For a number of years he was the only Jew to occupy a top position in the Soviet leadership.“. Qaraldi: 2016-yil 23-may.
  3. ↑ Riga, Liliana. The Bolsheviks and the Russian Empire. Cambridge University Press, 2012. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Rees, E. A.. Iron Lazar: A Political Biography of Lazar Kaganovich (en). Anthem Press, 2013-10-15. ISBN 9781783080571. 
  5. ↑ Rees, Edward Afron. 1994. Stalinism and Soviet Rail Transport, 1928–41. Birmingham: Palgrave Macmillan
  6. ↑ Lemkin, Raphael „Soviet Genocide in the Ukraine (reprint of 1951 article)“, . Holodomor: Reflections on the Great Famine of 1932–1933 in Soviet Ukraine. Kingston: Kashtan Press, 2009. 
  7. ↑ Ukraine court finds Bolsheviks guilty of Holodomor genocide, RIA Novosti (13 January 2010)
    Yushchenko Praises Guilty Verdict Against Soviet Leaders For Famine, Radio Free Europe/Radio Liberty (14 January 2010)
  8. ↑ The Kyiv Court of Appeals named the organizers of Holodomor. by Ya.Muzychenko (ukraincha)
  9. ↑ „Сталинские списки“. stalin.memo.ru. 2021-yil 12-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 2-oktyabr.
  10. ↑ http://www.hrono.ru/biograf/kaganov_m.html citing K. A. Zalesskiy, Stalin's Empire
  11. ↑ Simon Sebag Montefiore. Stalin: The Court of the Red Tsar, 3 June 2010 — 210-bet. ISBN 9780297863854. 
  12. ↑ Sebag Montefiore, Simon (2004). The Court of the Red Tsar. Phoenix. "Postscript"
  13. ↑ Sebag Montefiore, Simon (2004). The Court of the Red Tsar. Phoenix. p. 668
  14. ↑ editors. „12 July 1984“ (2016-yil 1-iyul). 2017-yil 31-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 6-iyul.
  15. ↑ L. M. Kaganovich, Stalwart of Stalin, Dies at 97
  16. ↑ Parla Kaganovich 'Non siamo dei mostri'
  17. ↑ L. M. Kaganovich, Stalwart of Stalin, Dies at 97
  18. ↑ Kahan, Stuart. The Wolf of the Kremlin: The First Biography of L.M. Kaganovich, the Soviet Union's Architect of Fear (William Morrow & Co, 1987)
  19. ↑ „Statement of the Kaganovich Family“. revolutionarydemocracy.org.
  20. ↑ See:
  21. ↑ Face of a Victim is the autobiography of Elizabeth Lermolo, a woman who fled Russia, arriving in the US in 1950. The book tells the story of the death of Stalin's second wife Nadezhda (Nadya) as witnessed by Natalia Trushina, who was employed as a housekeeper in Stalin's home, and who in 1937, Elizabeth Lermolo shared an NKVD prison cell with. Rosa (Roza) Kaganovich, with whom Stalin was having an affair, was whom Stalin and his wife were arguing about before she died. This book alleges Stalin struck Nadya a fatal blow with his revolver. Robert Payne mentioned Rosa in a 1965 biography of Stalin, where he said: "At such parties he was always inclined to drink dangerously. Something said by Nadezhda – it may have been about another woman, Rosa Kaganovich, who was also present, or about the expropriations in the villages which were dooming the peasants to famine - reduced Stalin to a state of imbecile rage. In front of her friends he poured out a torrent of abuse and obscenity. He was a master of the art of cursing, with an astonishing range of vile phrases and that peculiarly." (The Rise and Fall of Stalin, p. 410) Harford Montgomery Hyde also wrote about Rosa in his 1982 biography of Stalin: "However, it has been established that after the birth of their second child Svetlana, Stalin ceased to share his wife's bed and moved into a small bedroom beside the dining room of the Kremlin apartment. It has also been stated that, after the Georgian singer's departure for Afghanistan, the woman who was the chief cause of their difference was another dark-eyed beauty, the brunette Rosa Kaganovich, sister of the commissar Lazar, with whom Molotov had previously had an affair. At all events, by 1931 Nadya was thoroughly disillusioned with her husband and most unhappy." (Stalin: The History of a Dictator, p. 260)
  22. ↑ Trotsky, Leon (1940), Stalin: An Appraisal of the Man and His Influence, eds. Alan Woods and Robert Sewell (Chicago: Haymarket Books, 2019).
  23. ↑ „Как жил и умер железный апостол Сталина Лазарь Каганович?“.
  24. ↑ „ПРИВОРОТСКАЯ Мария Марковна“. 2021-yil 23-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 2-oktyabr.
  25. ↑ „ОНБЕЯРЭ02“.
  26. ↑ „Лазарь Моисеевич Каганович | Государственное управление в России в портретах“.

Havolalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Lazar_Kaganovich&oldid=5121905" dan olindi