Neptun orti obyektlari

Neptun orti obyektlari(shuningdek, Trans-Neptun obyekti deb ham ataladi)^[1] — Quyosh tizimidagi har qanday kichik sayyora bo'lib, u Quyosh atrofida 30,1 astronomik birlik (a.b.) boʻlgan Neptunga qaraganda kattaroq o'rtacha masofada aylanadi.

Odatda, Neptun orti obyektlari Koyper belbog'ining klassik va rezonansli obyektlariga bo'linadi, shuningdek tarqoq disk, ajratilgan obyektlar va sednoidlar kabi qismlari mavjud. 2020-yil oktyabr holatiga koʻra, kichik sayyoralar katalogda 678 ta raqamlangan va 2000 dan ortiq raqamlanmagan Neptun orti obyektlari mavjud^[2]^[3].

Birinchi trans-Neptun obyekti 1930-yilda kashf etilgan bo'lib, u mitti sayyora Pluton edi. Quyosh atrofida to'g'ridan-to'g'ri aylanadigan ikkinchi trans-Neptun obyektini kashf qilish 1992-yilda amalga oshirildi va u 15760 Albion deb nomlandi. Hozirgi kunda bizga ma'lum boʻlgan eng massiv Neptun orti obyekti - Eris, undan keyin Pluton, Haumea, Makemake va Gonggonglardir. Trans-Neptun obyektlari orbitasida 80 dan ortiq tabiiy yo'ldoshlar topilgan. TNO lar ko'rinishi ranglarda farqlanadi va kulrang-ko'k yoki juda qizil bo'ladi. Ular tolinlar bilan qoplangan bo'lib, tosh, amorf, uglerod, suv va metan kabi uchuvchi muzlarning aralashmalaridan hamda boshqa organik birikmalardan iborat deb taxmin qilinadi.

Yarim katta o'qi 150 a.b. dan va perigeliysi 30 a.b. dan katta boʻlgan 12 ta kichik sayyoralar ma'lum bo'lib, ular ekstremal trans-Neptun ob'ektlari (ETNO) deb ataladi.

Tarixi

Plutonning kashf etilishi

Har bir sayyoraning orbitasi boshqa sayyoralarning tortishish kuchiga ta'sir qiladi. 1900-yillarning boshlarida Uran va Neptunning kuzatilgan hamda kutilgan orbitalari o'rtasidagi tafovutlar Neptundan tashqarida bir yoki bir nechta qo'shimcha sayyoralar mavjudligini ko'rsatdi. Bularni izlash 1930-yil fevral oyida Plutonning kashf etilishiga olib keldi. Plutonni topish nisbatan oson boʻlgan, chunki u barcha maʼlum boʻlgan trans-Neptun obyektlari ichida eng yorqin koʻrinadigan kattalikka ega. Bundan tashqari, ekliptikaga nisbatan pastroq moyilligi mavjud.

Keyingi kashfiyotlar

Pluton kashfiyotidan so'ng, amerikalik astronom Klayd Tombau bir necha yillar davomida shunga o'xshash obyektlarni qidirishni davom ettirdi, ammo topolmadi. Uzoq vaqt davomida hech kim boshqa TNO larni qidirmadi, chunki 2006-yil avgustigacha sayyora deb tasniflangan Pluton Neptundan keyingi yagona asosiy obyekt ekanligiga barcha ishongan. Faqat 1992-yilda ikkinchi TNO, 15760 Albion kashf etilgandan so'ng, bunday obyektlar uchun tizimli qidiruvlar boshlandi. Ekliptika atrofida osmonning keng chizig'i suratga olindi va sekin harakatlanuvchi obyektlar diqqat bilan kuzatildi. Diametrlari 50 dan 2500 kilometrgacha boʻlgan yuzlab TNO lar topildi. Eris, eng massiv TNO 2005-yilda kashf etilgan bo'lib, u yirik TNO larni tasniflash va Pluton kabi obyektlarni sayyoralar deb hisoblash mumkinmi yoki yo'q kabi bahslarni o'rtaga tashladi va ilmiy hamjamiyatdagi uzoq davom etgan bahsni qayta ko'rib chiqishga undadi. Pluton va Eris oxir-oqibat Xalqaro Astronomiya Ittifoqi tomonidan mitti sayyoralar sifatida tasniflandi. 2018-yil dekabr oyida "Farout" laqabli 2018 VG 18 kashf etilgani e'lon qilindi. Farut Quyosh tizimining hozirgacha kuzatilgan eng uzoqdagi obyekti bo'lib, u quyoshdan taxminan 120 a.b. masofada joylashgan. O'z orbitasini bir martaaylanib chiqishi uchun 738 yil kerak bo'ladi.

Tasnifi

Quyoshdan uzoqligi va orbital parametrlariga ko'ra, TNOlar ikkita katta guruhga bo'linadi: Koyper belbog'i obyektlari (KBO lar) va tarqalgan diskli obyektlar (TDO lar). Ma'lumot uchun o'ngdagi diagrammada Koyper belbog'i sayyoralar va kentavrlarning orbitalariga nisbatan ma'lum trans-Neptun obyektlari (70 a.b. gacha) taqsimoti ko'rsatilgan. Turli sinflar turli xil ranglarda ifodalanadi. Rezonansli obyektlar (shu jumladan Neptun troyanlari) qizil rangda, klassik Koyper belbog'i obyektlari ko'k rangda tasvirlangan. Tarqalgan disk o'ngda, diagrammadan ancha uzoqroqda, ma'lum obyektlar bilan o'rtacha 500 a.b. dan ortiq masofada joylashgan.

KBO lar

Edgeworth-Koyper belbog'i Quyoshdan o'rtacha masofasi 30 a.b. dan 55 a.b. gacha boʻlgan obyektlarmi o'z ichiga olib, ular odatda ekliptikadan kichik moyillik bilan aylanaga yaqin orbitalarda harakatlanadilar. Edgeworth-Koyper belbog'i obyektlari Neptun bilan orbital rezonansda qulflangan rezonansli trans-Neptun obyektiga hamda aylanaga yaqin orbitalarda harakatlanadigan bunday rezonansga ega bo'lmagan "kubevanolar" deb nomlangan klassik Koyper belbog'i obyektlariga bo'linadi (Ular Neptun tomonidan ta'sirga uchramaydi). Ko'p sonli rezonansli kichik guruhlar mavjud, eng kattasi ikkitatinolar (1:2 rezonans) va plutinolar (2:3 rezonans) bo'lib, ularning eng ko'zga ko'ringan a'zosi nomi bilan atalgan. Klassik Edgeworth-Koyper belbog'iga 15760 Albion, 50000 Quaoar va Makemake kiradi.

TDO lar

Tarqalgan diskda Quyoshdan uzoqroqda joylashgan, juda eksantrik va qiya orbitalarga ega boʻlgan obyektlar mavjud. Bu orbitalar rezonanssiz va sayyora orbitalarini kesib o'tmaydi. Oddiy misol - eng mashhur Neptun orti obyekti Erisni keltirish mumkin. Neptunga nisbatan Tisserand parametriga asoslanib, tarqoq diskdagi obyektlarni yana "odatiy" tarqoq disk obyektlariga (OTDO) va ajratilgan obyektlar (ATDO, Tarqalgan-kengaytirilgan). Bundan tashqari, ajratilgan obyektlar vaqt bo'yicha o'rtacha 0,2 dan katta ekssentriklikka ega Sednoidlar perigeliyaga ega boʻlgan alohida jismlarning yana bir ekstremal kichik guruhi bo'lib, ularning orbitalarini gigant sayyoralarning buzilishlari^[4] va galaktik to'lqinlar bilan o'zaro ta'siri bilan izohlab bo'lmasligi tasdiqlanadi.

Xususiyatlari

Eng katta trans-Neptun obyektlaridan tashqari barcha jismlarning ko'rinadigan kattaligini (>20) hisobga olgan holda, fizik tadqiqotlar quyidagilar bilan cheklanadi:

eng katta ob'ektlar uchun issiqlik emissiyasi
rang indekslari, ya'ni turli filtrlar yordamida ko'rinadigan kattaliklarni taqqoslash
spektrlarni tahlil qilish, vizual va infraqizil

Ranglar va spektrlarni o'rganish ob'ektlarning kelib chiqishi va boshqa obyektlar sinflari, xususan, Kentavrlar va Koyper belbog'ida paydo boʻlgan deb gumon qilingan ba'zi ulkan sayyoralarning tabiiy yo'ldoshlari (Triton, Fibi) bilan potentsial bog'liqligini tushunishga yordam beradi. Biroq, talqinlar odatda noaniq, chunki spektrlar sirt tarkibining bir nechta modellariga mos kelishi va noma'lum zarracha hajmiga bog'liq bo'lishi mumkin. Eng muhimi, kichik jismlarning optik sirtlari kuchli radiatsiya, quyosh shamoli va mikrometeoritlar ta'sirida o'zgargan bo'lishi ehtimoli mavjud.

Rang indekslari

Rang indekslari ko'k (B), ko'rinadigan (V), ya'ni yashil-sariq va qizil (R) filtrlar orqali obyektning ko'rinadigan kattaligidagi farqlarning oddiy o'lchovidir. Diagrammada eng katta obyektlardan tashqari hamma uchun ma'lum rang indekslari tasvirlangan (bir oz yaxshilangan rangda)^[5]. Maʼlumot uchun, yondagi rasmda ikkita yoʻldosh: Triton va Fibi, kentavr Folus va Mars sayyorasi chizilgan (sariq yorliqlar, oʻlchami masshtabga mos kelmaydi). Turli dinamik sinflarning kelib chiqishi haqidagi nazariyalarni tasdiqlash uchun ranglar va orbital xarakteristikalar o'rtasidagi bog'liqlik o'rganildi:

Klassik Koyper belbog'i obyekti (cubewano) ikki xil rangdagi populyatsiyadan iborat bo'lib ko'rinadi: sovuq deb ataladigan populyatsiya (qiyalik <5 °) va faqat qizil ranglarni aks ettiruvchi issiq populyatsiya va butun diapazonni aks ettiruvchi issiq (yuqori moyillik) populyatsiyasi ko'kdan juda qizil ranggacha. Deep Ecliptic Survey maʼlumotlariga asoslangan yaqinda oʻtkazilgan tahlil past moyillik (Core deb nomlangan) va yuqori moyillik (Halo deb nomlangan) oʻrtasidagi bu farqni tasdiqlaydi. Yadro obyektlarining qizil ranglari va ularning bezovtalanmagan orbitalari bu obyektlar belbog'ining asl populyatsiyasining qoldiqlari bo'lishi mumkinligini ko'rsatadi.
Tarqalgan disk obyektlari umumiy kelib chiqishiga ishora qiluvchi issiq klassik obyektlar bilan rang o'xshashligini ko'rsatadi.

Nisbatan xira jismlar, shuningdek, butun populyatsiya qizil rangga ega bo'lsa-da (V−I=0,3-0,6), kattaroq obyektlar ko'pincha neytral rangga ega (infraqizil indeks V−I <0,2). Bu farq eng katta jismlarning yuzasi muz bilan qoplangan, ostidagi qizilroq, qorong'i joylarni yashirgan degan fikrga olib keladi.

Tashqi Quyosh sistemasidagi dinamik guruhlarning oʻrtacha rang indekslari
Rang	Plutinolar	Cubewanolar	Kentavrlar	Tarqalgan disk obyektlari	Kometalar	Yupiter troyanlari
B–V	6999895000000000000♠0.895±0.190	6999973000000000000♠0.973±0.174	6999886000000000000♠0.886±0.213	6999875000000000000♠0.875±0.159	6999795000000000000♠0.795±0.035	6999777000000000000♠0.777±0.091
V–R	6999568000000000000♠0.568±0.106	6999622000000000000♠0.622±0.126	6999573000000000000♠0.573±0.127	6999553000000000000♠0.553±0.132	6999441000000000000♠0.441±0.122	6999445000000000000♠0.445±0.048
V–I	7000109500000000000♠1.095±0.201	7000118100000000000♠1.181±0.237	7000110400000000000♠1.104±0.245	7000107000000000000♠1.070±0.220	6999935000000000000♠0.935±0.141	6999861000000000000♠0.861±0.090
R–I	6999536000000000000♠0.536±0.135	6999586000000000000♠0.586±0.148	6999548000000000000♠0.548±0.150	6999517000000000000♠0.517±0.102	6999451000000000000♠0.451±0.059	6999416000000000000♠0.416±0.057

Manbalar

↑ „Transneptunian object 1994 TG2“.
↑ „List Of Transneptunian Objects“. Minor Planet Center.
↑ „List Of Centaurs and Scattered-Disk Objects“. Minor Planet Center. 8 October 2018. Qaraldi: to'rt.
↑ Brown, Michael E.; Trujillo, Chadwick A., Rabinowitz, David L. (2004) „Discovery of a Candidate Inner Oort Cloud Planetoid“. Astrophysical Journal. 2006-yil 27-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 6-iyun.
↑ Hainaut, O. R., Delsanti, A. C. (2002) „Color of Minor Bodies in the Outer Solar System“. Astronomy & Astrophysics.

Havolalar

Nine planets, University of Arizona
David Jewitt's Kuiper Belt site
Large KBO page
A list of the estimates of the diameters from johnstonarchive with references to the original papers

[bir-1] „Transneptunian object 1994 TG2“.

[uch-2] „List Of Transneptunian Objects“. Minor Planet Center.

[3] „List Of Centaurs and Scattered-Disk Objects“. Minor Planet Center. 8 October 2018. Qaraldi: to'rt.

[onikki-4] Brown, Michael E.; Trujillo, Chadwick A., Rabinowitz, David L. (2004) „Discovery of a Candidate Inner Oort Cloud Planetoid“. Astrophysical Journal. 2006-yil 27-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 6-iyun.

[onbesh-5] Hainaut, O. R., Delsanti, A. C. (2002) „Color of Minor Bodies in the Outer Solar System“. Astronomy & Astrophysics.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]