Kontent qismiga oʻtish

Liviya Qirolligi

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Liviya Qirolligi
arabcha: المملكة الليبية‎
Al-Mamlakah Al-Lībiyya
Tugatilgan
←
 
←
 
←
1951 — 1969


→
Bayroq Gerb
Madhiya
«Liviya, Liviya, Liviya»
Poytaxti Tripoli
Bingʻozi
Yirik shaharlari Tripoli, Bingʻozi va Misrata
Til(lar)i Arabcha, italyancha va berbercha
Dini Islom
Pul birligi Liviya funti
ISO 3166 kodi LY
Maydoni 1 759 540 km²
Aholisi 1 623 000 kishi (1965-yil)
Boshqaruv shakli Federal parlamentar konstitutsiyaviy monarxiya (1951—1963)
Unitar parlamentar konstitutsiyaviy monarxiya (1963—1969)
Sulola Sanusiylar
Qirol
 - 1951—1969-yillar Idris I
Valiahd shahzoda
 - 1962-yil Hasan
Bosh vazir
 - 1951—1954-yillar (birinchi) Mahmud al-Muntasir
 - 1968—1969-yillar (oxirgi) Vanis al-Qazzofiy
Tarix
 - Italiyadan mustaqillik 1951-yil 24-dekabr
 - 1969-yil Liviyada davlat toʻntarishi 1969-yil 1-sentyabr

Liviya Qirolligi, 1963-yilgacha Liviya Birlashgan Qirolligi nomi bilan ham tanilgan (arabcha: المملكة الليبية‎ Al-Mamlakah Al-Lībiyya; italyancha: Regno di Libia; berber.: ⵜⴰⴳⵍⴷⵉⵜ ⵏ ⵍⵉⴱⵢⴰ) — Shimoliy Afrikada 1951-yil 24-dekabrda tashkil topgan va 1969-yil 1-sentabrda Muammar Qazzofiy tomonidan amalga oshirilgan davlat toʻntarishidan soʻng, qirol Muhammad Idrisni agʻdarib, Liviya Arab Respublikasiga asos solgach, oʻz faoliyatini toʻxtatgan davlat.

Konstitutsiya

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Qirollik konstitutsiyaviy monarxiya boʻlib, unga Idris as-Sanusiy vakili boʻlgan soʻfiylik Sanusiya tariqatiga boshchilik qilgan. 1951-yil oktabr konstitutsiyasiga koʻra, davlatni qirol davlat boshligʻi sifatida boshqarib, taxtni erkak merosxoʻrlar egallagan (1951-yil Konstitutsiyasining 44 va 45-moddalari)[1][2]. Muhim siyosiy hokimiyat qirolga tegishli edi. Hukumatning ijro etuvchi tarmogʻi qirol tomonidan tayinlanadigan, lekin ikki palatali qonun chiqaruvchi organning quyi palatasi — Vakillar palatasiga masʼul boʻlgan bosh vazir va Vazirlar Kengashidan iborat edi. Senat yoki yuqori palata uchta viloyatning har biridan sakkiz vakildan iborat edi. Senatorlarning yarmi qirol tomonidan tayinlangan, u ham qonun loyihasiga veto qoʻyish va quyi palatani tarqatib yuborish huquqiga ega edi. Provinsiyalardagi mahalliy muxtoriyat viloyat hokimiyatlari va qonun chiqaruvchi organlar orqali amalga oshirildi. Tripoli va Bingʻozi navbatma-navbat milliy poytaxt boʻlib xizmat qilgan.

Konstitutsiya BMT shafeligida ishlab chiqilgan va inson huquqlarini himoya qilishning muhim mexanizmlarini oʻz ichiga olgan deb hisoblangan[3][4]. Oxir oqibat, hujjat shaffoflikni taʼminlovchi va diktaturadan himoya qiluvchi institutsional apparatni yaratdi[4][5]. Xususan, Konstitutsiyada mansabdor shaxslar va hokimiyat organlarining davlat vazifalarini bajarishda javobgarligi hamda barcha Liviya fuqarolarining qonun oldida tengligini kafolatlovchi mexanizmlar nazarda tutilgan[1][2][5]. Konstitutsiya qabul qilingan davrda davlat boshqaruvi va kuchlar muvozanatining ijobiy va uzoqni ko‘zlagan modeli sifatida qabul qilingan edi[4][5].

Tarixi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1949-yil 21-noyabrda BMT Bosh Assambleyasi 1952-yil 1-yanvargacha Liviya mustaqillikka erishishi kerakligi haqidagi rezolyutsiyani qabul qildi. Keyingi muzokaralarda Liviyadan Muhammad Idris al-Sanusiy ishtirok etdi. 1951-yil 24-dekabrda Liviya oʻz mustaqilligini eʼlon qilib, BMT qarori bilan mustaqillikka erishgan birinchi arab davlati va Afrikaning birinchi mustaqil davlatlaridan biri boʻldi. Liviya konstitutsiyaviy monarxiya deb eʼlon qilindi va Idris qirol boʻldi.

1959-yilda Liviyada muhim neft konlari topildi va uni keyinchalik qazib olishdan tushgan daromad Liviyani dunyodagi eng kambagʻal mamlakatlardan biridan eng boylardan biriga aylantirdi. Neft mamlakatning moliyaviy ahvolini sezilarli darajada oʻzgartirgan boʻlsa-da, uni ishlab chiqarishdan olingan daromadlar tor kuch qatlami qoʻlida toʻplandi, bu esa jamiyatda norozilikni keltirib chiqardi.

Siyosiy rivojlanish

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Liviya tarixida ildiz otgan bir qancha omillar yangi mustaqil mamlakatning siyosiy rivojlanishiga taʼsir koʻrsatdi. Ular provinsiyalarning turli siyosiy yoʻnalishlarini va Liviya monarxiyasiga xos boʻlgan noaniqliklarni aks ettirdi. Birinchidan, Liviyada 1952-yil 19-fevralda boʻlib oʻtgan birinchi umumiy saylovlardan soʻng siyosiy partiyalar tugatildi. Federal boshqaruv shakliga qarshi kurash olib borgan Milliy Kongress partiyasi butun mamlakat boʻylab magʻlubiyatga uchradi. U qonundan tashqari deb topildi va rahbari Bashir Saadaviy deportatsiya qilindi. Ikkinchidan, provinsiyalar oʻrtasidagi aloqalar milliy aloqalardan koʻra muhimroq edi va federal va viloyat hukumatlari oʻzlarining vakolatlari boʻyicha doimiy ravishda bahslashar edilar. Uchinchidan, taxtning toʻgʻridan-toʻgʻri vorisi yoʻqligi bilan bogʻliq muammo bor edi. Bu holatni tuzatish uchun Idris 1953-yilda oltmish yoshli ukasini o‘ziga o‘rinbosar qilib tayinladi. Birinchi merosxo‘r vafot etgach, podshoh o‘zining jiyani shahzoda Hasan ar-Ridani o‘zining vorisi etib tayinladi.

1969-yil 1-sentabrda Muammar Qazzofiy boshchiligida bir guruh yosh ofitser va askarlar hokimiyatni qo‘lga kiritgach, o‘sha paytda qirol Idris nomidan mamlakatni boshqargan valiahd ikki yilga, keyin esa keyingi yetti yilga qamalgan edi va u uy ostida toʻliq izolyatsiya qilingan edi[6][7]. Qazzofiy doiralari tomonidan omma oldida kamsitildi, u 1988-yilda Buyuk Britaniyaga tibbiy yordam soʻrashga majbur boʻlgan insultni boshdan kechirdi. Keyin u ikkinchi oʻgʻli shahzoda Muhammad al-Sanussi bilan Yevropaga sayohat qildi va 1992-yilda Londonda oilasi qurshovida vafot etdi[6]. Marhum valiahd shahzodaning so‘nggi vasiyatnomasi 1992-yil 18-iyun kuni matbuot va uning besh farzandi ishtirokida bo‘lib o‘tgan matbuot anjumanida o‘qib eshittirilgach, shahzoda Muhammad rasman Liviya taxtining qonuniy vorisi etib tayinlandi[6][8].

Tashqi siyosat (neft va gaz konlari ochilishidan oldin)

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Oʻzining tashqi siyosatida Liviya Qirolligi Arab Ligasidagi konservativ anʼanaviy blokga mansub boʻlib, u 1953-yilda aʼzo boʻlgan[9].

Hukumat AQSH va Buyuk Britaniya bilan yaqindan harbiy hamkorlikda edi; har ikki davlat ham Liviyadagi harbiy bazalar huquqini saqlab qoldi. AQSH 1951-yilda Liviyaning mustaqilligini nazarda tutuvchi BMT rezolyutsiyasini qoʻllab-quvvatladi va Tripolidagi ofisini bosh konsullikdan vakolatxonaga koʻtardi. Liviya 1954-yilda Vashingtonda vakolatxonasini ochdi. Ikki davlat oʻz vakolatlarini elchixonalar darajasiga koʻtarib, elchi almashdi.

1953-yilda Liviya Buyuk Britaniya bilan yigirma yillik doʻstlik va ittifoq shartnomasini tuzdi, unga koʻra ikkinchisi moliyaviy va harbiy yordam evaziga harbiy bazalarni oldi. Keyingi yili Liviya va Qoʻshma Shtatlar oʻrtasida shartnoma imzolandi, unga koʻra Qoʻshma Shtatlar Liviyaning iqtisodiy yordami evaziga 1970-yilda yangilanadigan harbiy baza huquqlarini ham oldi. Qoʻshma Shtatlarning Liviyadagi eng muhim inshootlari 1950-yillar va 1960-yillarning boshlarida strategik jihatdan qimmatli obyekt hisoblangan Tripoli yaqinidagi “Uilus” aviabazasi edi. Choʻl zahiralari Yevropada joylashgan Britaniya va Amerika harbiy samolyotlari tomonidan mashgʻulot maydonlari sifatida ishlatildi. Liviya Fransiya, Italiya, Gretsiya, Turkiya bilan yaqin aloqalar oʻrnatdi va 1955-yilda SSSR bilan toʻliq diplomatik aloqalar oʻrnatdi, ammo Sovet Ittifoqining iqtisodiy yordam taklifini rad etdi.

Bingʻozi markazidagi Al-Manarning sobiq qirollik saroyi, keyinchalik 1955-yilda qirol farmoni bilan tashkil etilgan Liviya universitetining birinchi universitet shaharchasi.

Keng yordam paketining bir qismi sifatida BMT qishloq xoʻjaligi va taʼlimni rivojlantirishga urgʻu beruvchi dasturga homiylik qilishga rozi boʻldi. Liviya universiteti 1955-yilda qirollik farmoni bilan Bing’ozida tashkil etildi. Tashqi kuchlar, xususan, Buyuk Britaniya va Qoʻshma Shtatlar rivojlanishga yordam berdi. Iqtisodiyotning barqaror yaxshilanishi kuzatildi, ammo oʻsish sekin edi va Liviya tashqi yordamga qattiq qaram boʻlgan kambagʻal va rivojlanmagan mamlakat boʻlib qoldi.

Davlatning rivojlanishi (neft va gaz koni ochilgandan keyin)

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1959-yil iyun oyida Esso (keyinchalik ExxonMobil deb oʻzgartirildi) qidiruvchilari Kirenaikadagi Zaltanda yirik neft konlari joylashganligini tasdiqlaganlarida, bu vaziyat keskin oʻzgardi. Keyingi kashfiyotlar amalga oshirildi va konsessionerlar tezda tijorat rivojlanishini boshladilar, ular daromadlarining 50 foizini soliqlar sifatida Liviya hukumatiga qaytardilar. Neft bozorida Liviyaning afzalliklari nafaqat uning miqdori, balki uning yuqori sifati hamdir. Liviyaning yaqinligi va dengiz orqali Yevropaga toʻgʻridan-toʻgʻri ulanishi qoʻshimcha marketing afzalliklari edi. Neftning topilishi va ishlab chiqarilishi ulkan, aholisi kam, qashshoq mamlakatni ekstensiv rivojlanish salohiyatiga ega mustaqil boy davlatga aylantirdi va shu bilan Liviya tarixida katta burilish yasadi. Dastlab 1955-yilda kuchga kirgan Liviya neft qonuni 1961-yilda, keyin esa 1965-yilda Liviya hukumatining neft daromadlaridagi ulushini oshirish uchun oʻzgartirildi[10].

1960-yillarning boshlarida neft resurslarining oʻzlashtirilishi bilan Liviya 1963-1968 yillarga moʻljallangan birinchi besh yillik rejasini amalga oshirishga kirishdi. Biroq, neftdan olingan yangi boylikning salbiy oqibatlaridan biri qishloq xoʻjaligi ishlab chiqarishining kamayishi, asosan, unga eʼtibor bermaslik boʻldi. Liviyaning ichki siyosati barqaror boʻlib qoldi, ammo federal boshqaruv shakli samarasiz va ogʻir boʻlib chiqdi. 1963-yil aprel oyida Bosh vazir Mohiddin Fikini qirol tomonidan maʼqullangan parlament tomonidan qabul qilingan qonun loyihasini taʼminladi, u federal boshqaruv shaklini bekor qildi va uning oʻrniga hukmron markaziy hukumatga ega boʻlgan unitar boshqaruv uslubini oʻrnatdi. Yangi qonunga koʻra, mamlakatning Kirenaika, Tripolitaniya va Fetsanga boʻlinishi bartaraf etilishi va mamlakat oʻnta yangi provinsiyaga boʻlinib, ularning har biriga qirol tomonidan tayinlangan gubernator boshchilik qilish kerak edi. Qonun chiqaruvchi organ 1963-yilda konstitutsiyani federal davlatdan unitar davlatga oʻtishni aks ettirish uchun qayta koʻrib chiqdi.

Xalqaro munosabat

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Qirol Idris 1957 yil mart oyida AQSh vitse-prezidenti Richard Nikson bilan. Liviya Gʻarb bilan doʻstona munosabatlarga intildi.
Qirol Idris Misr Prezidenti Abdul Nosir bilan uchrashdi.

Mintaqaviy masalalarda Liviya qoʻshnilari bilan faol chegara bahslari yoʻqligidan foydalandi. Liviya Afrika birligi tashkilotining (ABT) oʻttizta asoschi aʼzolaridan biri boʻlib, 1963-yilda tashkil etilgan Afrika Ittifoqining asoschisi edi. 1964-yil noyabr oyida Marokash, Jazoir va Tunis bilan birgalikda Shimoliy Afrika davlatlari oʻrtasida iqtisodiy hamkorlik boʻyicha qoʻshma maslahat qoʻmitasini tuzishda ishtirok etdi. Liviya arab harakatlarini, jumladan Marokash va Jazoir mustaqillik harakatlarini qoʻllab-quvvatlagan boʻlsa-da, arab-isroil mojarosida yoki 1950-yillar va 1960-yillarning boshidagi notinch arablararo siyosatda faol ishtirok etmadi[11].

Biroq, Misr Prezidenti Jamol Abdul Nosir tomonidan ilgari surilgan panarabizm brendi, ayniqsa, Misrlik oʻqituvchilarning Liviyaga kelishi taʼsiri ostida boʻlgan yosh Liviya avlodi orasida tobora kuchayib borayotgan taʼsirga ega edi. Bitta hisobotdan quyidagicha:

Misrlik oʻqituvchilarning mavjudligi nima uchun juda koʻp sinflar Misr targʻibotining taʼsirini koʻrsatishini tushuntirdi. Talabalar Isroil yoki Buyuk Britaniya ustidan gʻalaba qozongan Misr askarlarini rangli qalam bilan chizishadi. Bing‘ozida o‘rta maktab o‘quvchilariga Misr tarixi bo‘yicha to‘liq kurs o‘tiladi. O‘rta maktab san’at ko‘rgazmasida Misrning yetakchi hukmdorlarining suratlari namoyish etildi; bir tomonda “yomon” hukmdorlar, ikkinchi tomonda “yaxshi” hukmdorlar edi. Yomon hukmdorlar “oʻz xalqini piramidalar qurish uchun qul qilgan” firʼavn Xeopsdan boshlanib, Misr qiroli Faruh bilan tugaydi. Yaxshi hukmdorlar firʼavn Exnaton bilan boshlangan va, albatta, Jamol Abdul Nosir bilan tugagan[12].

Tripoli xalqaro yarmarkasidan lavha, 1962-yil.

1964-yilda G'arbga qarshi tashviqotga javoban Gʻarbparast Liviya hukumati Britaniya va Amerika bazalarini shartnomalarda belgilangan muddatdan oldin evakuatsiya qilishni talab qildi. Buyuk Britaniya qoʻshinlarining aksariyati 1966-yilda samarali ravishda olib chiqildi, ammo xorijiy harbiy obyektlarni, shu jumladan “Uilus” havo bazasini evakuatsiya qilish 1970-yil martgacha yakunlanmadi.

1967-yil iyun oyida Isroil va uning arab qoʻshnilari oʻrtasidagi Olti kunlik urush Liviyada, xususan, port va neft ishchilari va talabalar zoʻravon namoyishlarda qatnashgan Tripoli va Bingʻozida kuchli reaksiyalarni keltirib chiqardi. Tartibsizliklar AQSh va Buyuk Britaniya elchixonalari, shuningdek, neft kompaniyalari ofislariga zarar yetkazdi. Kichik yahudiy jamoasi aʼzolari ham hujumga uchradi, bu esa deyarli barcha Liviya yahudiylarining koʻchib ketishiga olib keldi. Hukumat tartibni tikladi, biroq oʻshandan beri Liviyadagi kichik va samarasiz armiyani modernizatsiya qilishga va juda samarasiz Liviya byurokratiyasini isloh qilishga urinishlar konservativ muxolifatga uchradi.

Liviya umuman arab harakatlarini rasman qoʻllab-quvvatlagan boʻlsa-da, bu davlat arab siyosatida katta rol oʻynamagan. Biroq, 1967-yil sentyabr oyida Xartumda boʻlib oʻtgan arab sammitida Liviya Saudiya Arabistoni va Quvayt bilan birgalikda iyun oyida Isroil tomonidan magʻlub boʻlgan Misr, Suriya va Iordaniyaga yordam berish uchun neft daromadlaridan saxovatli subsidiyalar berishga rozi boʻldi. Bundan tashqari, Idris birinchi marta jahon bozorida neft narxini oshirish uchun jamoaviy choralar koʻrish gʻoyasini ilgari surdi. Biroq, Liviya Gʻarb bilan yaqin hamkorlikni davom ettirdi, Idris hukumati esa oʻz uyida asosan konservativ yoʻl tutdi.

1969-yilgi davlat toʻntarishi va monarxiyaning tugatilishi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1969-yil 1-sentabrda Muammar Qaddafiy boshchiligidagi bir guruh harbiy ofitserlar qirol Idris Turkiyada davolanish uchun bo‘lganida unga qarshi davlat to‘ntarishi uyushtirishi bilan monarxiya tugadi. Inqilobchilar armiya bosh shtab boshlig‘i va qirollik xavfsizlik xizmati rahbarini hibsga oldi. Qirol Idris toʻntarishdan xabar topgach, buni “bor boʻlmagan” deb rad etdi[13].

Toʻntarish natijasida qirol Idrisning 1969-yil 4-avgustdagi taxtdan voz kechish haqidagi hujjati 1969-yil 2-sentyabrda qirol Turkiyaga ketganidan keyin regent etib tayinlangan valiahd shahzoda foydasiga kuchga kirdi. Monarxiya ag‘darilgach, mamlakat Liviya Arab Respublikasiga aylandi.

2013-yilda Afrika Ittifoqi qirol Idrisni afrikalik qahramon va Liviyaning mustamlakachilikdan mustaqilligining meʼmori sifatida ommaviy tadbirda taqdirladi[14]. Darhaqiqat, Idris hali ham mustaqil va birlashgan Liviyaning otasi sifatida qabul qilinadi, u mamlakatni mustamlakachi kuchlarga qarshi olib bordi. Sokin, ammo qatʼiy hukmdor boʻlib, u Liviyada ham, islomning turli oqimlari va koʻplab Liviya qabilalari oʻrtasida va butun mintaqada birlashtiruvchi rol oʻynadi[15][16]. U o‘z harakatlarining oqibati qanday bo‘lishidan qat’i nazar, dushmanlariga nisbatan “murosasiz” sifatida eslanadi[15]. 1983-yilda Associated Press tomonidan eʼlon qilingan maqolada u qirollik oilasining oʻttiz nafar aʼzosini imtiyoz va huquqlaridan mahrum qilgani, yetti shahzodani surgun qilgani va ishonchli qirol maslahatchisini oʻldirgan jiyanlaridan birini qatl etish haqida qaror chiqarganini eslaydi[15].

Oqibatlari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
2011-yildagi fuqarolar urushi paytida qirol Idrisning surati bilan yosh Bengʻozi yashovchisi.

Garchi qirol va valiahd shahzoda quvgʻinda vafot etgan boʻlsa-da va yosh liviyaliklarning aksariyati Jamahiriya mavjud boʻlgan davrda tugʻilgan boʻlsa-da, Sanusiylar 2011-yilgi Liviya fuqarolar urushi paytida, ayniqsa sulolaning anʼanaviy qalʼasi Kirenaikada maʼlum darajada qaytib keldilar. Namoyishchilar qirollikning eski uch rangli bayrogʻidan foydalandilar[17], baʼzilari sobiq qirolning portretlarini koʻtarib, “Liviya, Liviya, Liviya” eski milliy madhiyasini kuyladilar. Omon qolgan Sanusiylar surgunlaridan ikki nafari namoyishchilarni qo‘llab-quvvatlash uchun Liviyaga qaytishni rejalashtirdi.

Davlat boshqaruvi tizimi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Liviya Qirolligi konstitutsiyaviy monarxiya boʻlib, unda qonun chiqaruvchi hokimiyatni monarx parlament bilan birgalikda amalga oshirardi.

Tripolidagi qirol saroyi

Qirol hokimiyati

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Konstitutsiyada qirol davlatning oliy rahbari sifatida belgilandi. Konstitutsiyaviy vakolatlarni oʻz zimmasiga olishi uchun qirol parlamentning ikkala palatasi oldida qasamyod qilishi kerak edi. Parlament tomonidan qabul qilingan barcha qonunlar qirol tomonidan tasdiqlanishi va eʼlon qilinishi kerak edi. Konstitutsiya qoidalariga muvofiq parlament majlislarini ochish va yopish, Vakillar palatasini tarqatib yuborish ham qirolning vazifasi edi. Qirol qirollik qurolli kuchlarining oliy qoʻmondoni edi.

Hukumat (Vazirlar Kengashi)

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Bosh vazirning Baydadagi idorasi, 1965-yil
Chapdan oʻngga: Bosh vazir Abdul Majid Kubar, valiahd shahzoda Hasan va Tripolitaniya gubernatori Tohir Bakir.

Qirol bosh vazirlarni tayinlash va lavozimidan ozod etish uchun masʼul edi. Qirol, shuningdek, bosh vazirning taklifi va tavsiyasiga koʻra vazirlarni tayinlagan va lavozimidan ozod qilgan. Vazirlar Kengashi davlatning ichki va tashqi siyosatini yuritish uchun masʼul edi, hukumat Vakillar palatasiga hisobdor edi. Bosh vazirning isteʼfoga chiqishi bilanoq, bu avtomatik ravishda butun hukumatning isteʼfoga chiqishiga olib keldi.

Parlament

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Qirollik parlamenti ikki palatadan – Senat va Vakillar palatasidan iborat edi. Ikkala palata ham bir vaqtning oʻzida ishlay boshladi va toʻxtadi.

Senat qirol tomonidan tayinlangan 24 aʼzodan iborat edi. Senatdagi oʻrin faqat kamida qirq yoshga toʻlgan Liviya fuqarolariga berilgan. Qirol Senat raisini tayinladi, Senatning oʻzi esa ikkita rais oʻrinbosarini sayladi, keyin esa ular qirol tomonidan tasdiqlanishi kerak edi. Rais va rais o‘rinbosarlari belgilangan muddatda ikki yil xizmat qildilar. Bu muddat tugagach, qirol raisni qayta tayinlashi yoki uning o‘rniga boshqa birovni tayinlashi mumkin edi, rais o‘rinbosarlari esa qayta saylanishi kerak edi. Senatorning vakolat muddati 8 yil edi. Senator ketma-ket muddatga xizmat qila olmasdi, lekin kelajakda qayta tayinlanishi mumkin edi. Barcha senatorlarning yarmi har to'rt yilda almashtirilishi kerak edi.

1963-yil 25-aprelda konstitutsiyaga oʻzgartirishlar kiritilgandan soʻng, Vakillar palatasi aʼzolari Liviyaning barcha fuqarolari tomonidan umumiy yashirin ovoz berish yoʻli bilan saylangan, ilgari ayollar ovoz berish huquqiga ega boʻlmagan. Palatadagi deputatlar soni yigirma ming kishiga bir deputat hisobiga belgilandi. Agar parlament ilgari tarqatilmagan boʻlsa, saylovlar har toʻrt yilda bir marta oʻtkaziladi. Deputatlar Vakillar palatasi spikeri va ikkita vitse-spikerni saylash uchun masʼul edilar.

Liviya monarxiyasining siyosiy tizimida armiyaning roli

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Liviya siyosiy hayotida milliy armiyaning roli va oʻrni davlat tuzilmasining xususiyatiga va mamlakat rahbariyatining qurolli kuchlarga munosabati va ular bajaradigan vazifalarga qarab oʻzgardi. Oʻtgan asrning 60-yillarining ikkinchi yarmigacha Liviya qurolli kuchlari sekin rivojlandi. Qirol Idris kuchli qo‘shinga ega bo‘lishni xohlamadi. U qoʻshni Misrdan oʻrnak olib, harbiylar monarxiyani agʻdarishi mumkinligidan qoʻrqardi va shuning uchun ularni alohida nazorat ostida ushlab turdi. Mustaqillikdan keyingi dastlabki yillarda ofitserlar korpusi monarxiya tuzumi bilan chambarchas bogʻliq edi. Ammo asta-sekin oʻrta va kichik ofitserlarning tarkibi oʻrta qatlam odamlari tomonidan tpldirilganligi sababli sifat jihatidan oʻzgardi.

1967-yilda Isroil bilan urushda arablar magʻlubiyatga uchragach, mamlakatda va ayniqsa armiyada vatanparvarlik tuygʻulari kuchaydi, monarxistik tuzum buni eʼtibordan chetda qoldira olmadi. Ofitserlar korpusida antimonarxizm kuchaydi. 1964-yilda yosh ofitserlar Muammar Qazzofiy, Abdul Salom Jellud, Abu Bakr Jobir va boshqa bir qanchalar “Erkin ittifoqchi-sotsialistik zobitlar” (EISZ) yashirin tashkilotini tuzdilar. Uning maqsadlari eʼlon qilindi: monarxiyani agʻdarish, mamlakatni imperializmning iqtisodiy hukmronligidan ozod qilish, xorijiy harbiy bazalarni yoʻq qilish, asrlar davomida qoloqlikni bartaraf etish, ijtimoiy adolatni oʻrnatish, arablar birligiga erishish. Tashkilotning shiori: “Ozodlik, birlik, sotsializm” shiori edi. 1952-yilgi Misr inqilobi gʻoyalari va uning rahbari J. A. Nosir EISZ Ittifoqiga kuchli taʼsir koʻrsatdi. Umuman olganda, “erkin ofitserlar” siyosiy va ijtimoiy faoliyatda katta tajribaga, ijtimoiy oʻzgarishlarning aniq dasturiga va bundan tashqari, mustahkam siyosiy eʼtiqodga ega emas edilar. Biroq M. Qazzofiy va uning safdoshlari yoshligi va tajribasi kam bo‘lishiga qaramay, yaxshi yashirin inqilobiy tashkilot ishini muvaffaqiyatli tashkil eta oldi[18].

EISZ Ittifoqining ko‘plab a’zolari o‘z bilimlarini to‘ldirish maqsadida mahalliy oliy o‘quv yurtiga o‘qishga borib, davlat boshqaruvi tamoyillari va usullarini o‘rgandilar, siyosiy, iqtisodiy, moliyaviy, huquqiy va diplomatik bilimlarga ega bo‘ldilar.

Armiyadagi tartibsizliklarning kuchayishi, mamlakatda umumiy keskinlikning kuchayishi EISZ saflarining mustahkamlanishiga yordam berdi. 1969-yilga kelib, tashkilot tarkibiga qurolli kuchlarning barcha turlarining ofitserlari, shu jumladan yuqori lavozimli ofitserlarning alohida vakillari kiritildi. Bu vaqtga kelib, hatto Idrisga sodiq boʻlgan koʻplab harbiylar ham, faqat hokimiyatning oldindan oʻzgarishi mamlakatni keksa monarxning oʻlimidan keyin kutilgan notinchlikdan qutqarishi mumkinligini aniq tushundi.

1969-yil boshida Qazzofiy EISZ qirollik tuzumini agʻdarish uchun yetarli kuchlarni safarbar qilishi mumkin degan qarorga keldi. Mart oyiga kelib hokimiyatni egallashga tayyorgarlik tugadi. Turli holatlar, jumladan, chet el aralashuvi ehtimolini hisobga olgan holda aniq chora-tadbirlar rejasi ishlab chiqildi.

1969-yil 31-avgustdan 1-sentyabrga oʻtar kechasi “Erkin zobitlar” davlat toʻntarishini amalga oshirdi. Ularga sodiq boʻlinmalar Tripoli va Bingʻozidagi eng muhim obyektlarni tez va amalda yoʻqotmasdan egallab olidilar. Qirollik oilasi a’zolari, jumladan valiahd shahzoda Hasan ar-Rida va bir qator yuqori martabali zobitlar va vazirlar hibsga olingan. Mamlakat Liviya Arab Respublikasi deb eʼlon qilindi. Hokimiyat 24 kishidan iborat Inqilobiy qoʻmondonlik kengashiga (IQK) oʻtdi (toʻntarish paytida jami 200 zobit bor edi). 4-sentyabrda polkovnik M. Qazzofiy rasman IQK raisi bo‘ldi, 8-sentyabrda esa unga polkovnik harbiy unvoni berildi. Inqilobdan keyingi dastlabki oylarda Kengash armiya va davlat apparatining asosiy qismlarini nazorat qiluvchi “soya” harbiy kabinet vazifasini bajardi. Liviyada harbiy rejim oʻrnatildi[18].

Maʼmuriy boʻlinishi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uch provinsiyalar (1951—1963-yillar)

[tahrir | manbasini tahrirlash]
1963-yilgacha Liviya provinsiyalari

1963-yilgacha mustaqillikka erishgandan soʻng, qirollik uchta provinsiyaga boʻlindi: Tripolitaniya, Kirenaika va Fetssan, bu Liviyaning uchta tarixiy mintaqasi edi. Provinsiyalardagi muxtoriyat viloyat hukumatlari va qonun chiqaruvchi organlar orqali amalga oshirildi.

Provinsiya Markazi Hududi km²[19]
Kirenaika Bingʻozi 850 000
Fetssan Sabha 631 000
Tripolitaniya Tripoli 276 000

1963-yil qayta tashkil etish

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1963-yilda mamlakatning federal tuzilishini bekor qilgan konstitutsiyaviy oʻzgarishlardan soʻng, uchta provinsiya tayinlangan gubernator tomonidan boshqariladigan oʻnta muhofazalikka (arabcha provinsiya nomi) aylantirildi[20][21].

Liviyadagi provinsiyalar (1963—1983). Bayda muhofazaligi xaritada qizil rang bilan belgilangan.
  • Bayda, sobiq Kirenaikaning qismi
  • Al-Hums, sobiq Tripolitaniyaning qismi
  • Avbari, sobiq Fetssanning qismi
  • Az-Zaviya, sobiq Tripolitaniyaning qismi
  • Bengʻozi, sobiq Kirenaikaning qismi
  • Darna, sobiq Kirenaikaning qismi
  • Garian, sobiq Fetssan va Tripolitaniyaning qismi
  • Misurata, sobiq Tripolitanoyaning qismi
  • Sabha, sobiq Fetssanning qismi
  • Tarabulus, sobiq Tripolitaniyaning qismi

Meros

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Muammar Qazzofiyning 40 yillik boshqaruvi 2011-yilda yakunlanganidan beri Liviya asosiy institutlar va qonunlarni yaratish uchun kurash olib bormoqda. 1951-yilgi konstitutsiya, 1963-yilda o‘zgartirilgan, so‘nggi yillarda siyosiy munozaralar markazida bo‘ldi[5]. Darhaqiqat, ushbu hujjat hali ham Liviyadagi siyosiy inqirozni hal qilish uchun muhim vosita va mustahkam asos sifatida baholanadi[4][5].

Liviyada inqilobdan oldingi konstitutsiyaga asoslangan konstitutsiyaviy monarxiya barqarorlik, birdamlik va adolatli boshqaruv uchun kuch sifatida tiklanishi kerakligi haqidagi dastak 2011-yildan beri kuchayib bormoqda. Liviya surgunlari, shuningdek, taniqli siyosiy arboblar va mahalliy guruhlar Liviyada jozibador siyosiy variant sifatida shahzoda Muhammad davrida monarxiyaning tiklanishini ochiq qoʻllab-quvvatladilar[22][23].

2014-yil aprel oyida “Al-Xayyat” nashriga bergan intervyusida Liviyaning o‘sha paytdagi tashqi ishlar vaziri Muhammad Abdulaziz 1963-yilgi tuzatishlar kiritilgunga qadar 1951-yilgi Konstitutsiya tomonidan o‘rnatilgan institutsional asosda konstitutsiyaviy monarxiyaning qaytishi xalqni birlashtiruvchi va siyosiy belgi Liviya institutlarining federal va mazhablararo mojaroga yechim topish chaqiriqlari oldida qonuniyligini kafolatlaydigan soyabon bo‘lib xizmat qilishi mumkinligini aytdi[24].

2015-yil iyul oyida 1951-yilgi Konstitutsiyani tiklash va monarxiyaning qaytishini ragʻbatlantirishni qoʻllab-quvvatlash Konstitutsiyani ishlab chiqish assambleyasining bir nechta aʼzolari, qoʻmita tomonidan ommaviy ravishda bildirildi va ijtimoiy tarmoqlarda tarqatilgan petitsiya orqali yangi konstitutsiyani yozish vazifasi yuklatildi. shuningdek, Liviya sharqidagi muhim shahar Baydaning o'sha paytdagi meri Ali Husayn Bubaker tomonidan chop etilgan rasmiy xat orqali bildirildi[25].

2015-yil avgust oyida Milliy Federal Blok – Kirenaika federalistlar partiyasi parlamentdan 1951 yilgi Konstitutsiyani butun mamlakat uchun asosiy qonun sifatida tasdiqlashni so‘radi. Partiya Baydada Kirenaika rasmiylari, shuningdek, Tobruk shahrida joylashgan Vakillar palatasi aʼzolari ishtirokida “Liviya birligini taʼminlash uchun 1951-yildagi millat asoschilarning oʻzgartirilmagan Konstitutsiyasiga qaytish” shiori ostida yigʻilish oʻtkazdi. Tashkilotchilar tomonidan tayyorlangan yakuniy bayonotda 1951-yilgi Konstitutsiyani Liviyada siyosiy birlashuvga erishishning yagona vositasi sifatida ko‘rib chiqish zarurligi yana bir bor ta’kidlandi[26].

2015-yilning 4-iyunida Britaniya parlamentining Tashqi ishlar bo‘yicha tanlov qo‘mitasi a’zosi Daniel Kavchinskiy Liviyada ro‘yxatga olingan yirik shaharlar ommaviy qo‘llab-quvvatlash kuchayib borayotganiga muvofiq, 1963-yilda o‘zgartirilgan 1951-yilgi Konstitutsiyani qaytarish tarafdori bo‘lgan maqolasini chop etdi[4].

Umuman olganda, mahalliy va xalqaro miqyosda ushbu qarorning hayotiyligi va dolzarbligiga qiziqish ortib borayotgani 2016-yil fevral oyida Liviyada ancha vaqt oʻtkazgan New York Times muxbiri Deklan Uolsh tomonidan qayd etilgan edi. Ijtimoiy tarmoqlardagi sahifalar va tegishli tadbirlar hajmining ortib borayotgani bu tendentsiyani aks ettiradi[22][4][23].

Shahzoda Muhammad 1951-yilgi Konstitutsiya va monarxiyani tiklashga bo‘lgan ishtiyoq kuchayib borayotganini tan oldi. U Liviya xalqi talab qilsa, qaytib kelib, vataniga xizmat qilish u uchun sharaf boʻlishini doimo taʼkidlagan[23][27].

Yana qarang

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ 1,0 1,1 „Libya: الدستور الليبي 1951“ (en). www.wipo.int. 2017-yil 22-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Libya's Constitution“. www.libyanconstitutionalunion.net. 2008-yil 8-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  3. ↑ Pickard, Duncan „Libya's constitution controversy“. Foreign Policy (2012-yil 5-sentyabr). 2017-yil 22-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 „Where next for Libya?“ (en). www.newstatesman.com. 2017-yil 22-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 „Briefing Paper 28: Assessment of the 1951 Libyan Constitution“ (en-US). Democracy Reporting International is a non-partisan, independent, not-for-profit organisation registered in Berlin. 2021-yil 14-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 22-oktyabr.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Administrator „The Senussi Family“ (en-gb). 24dec1951.com. 2016-yil 16-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  7. ↑ Filiu, Jean-Pierre. From Deep State to Islamic State: The Arab Counter-revolution and Its Jihadi Legacy. Oxford University Press, 5 October 2017. ISBN 9780190264062.  ( at books.google.com Error: unknown archive URL 20211023112911 sanasida arxivlangan)
  8. ↑ „Heir to Libyan throne under Brussels spotlight“ (en-GB). EURACTIV.com (2011-yil 21-aprel). 2017-yil 22-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  9. ↑ Federal Research Division of the Library of Congress (1987), "Independent Libya" Andoza:Архивировано, U.S. Library of Congress. Retrieved 14 July 2006.
  10. ↑ Dirk J. Vandewalle. „A history of modern Libya“. Cambridge University Press, 2006. — ISBN 978-0-521-85048-3.(ingl.)
  11. ↑ Abadi, Jacob (Fall 2000). "Pragmatism and Rhetoric in Libya's Policy Toward Israel". Journal of Conflict Studies 20 (1). https://journals.lib.unb.ca/index.php/JCS/article/view/4313/4928. Qaraldi: 2018-02-21. Liviya Qirolligi]]
  12. ↑ Wynn, Wilton. Nasser of Egypt: The Search For Dignity. Clinton, MA: Colonial Press, 1959 — 137-bet. 
  13. ↑ „1969: Bloodless coup in Libya“. BBC News (1969-yil 1-sentyabr). 2011-yil 20-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  14. ↑ „Архивированная копия“. 2018-yil 16-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 AP. „KING IDRIS, OUSTED IN '69 BY QADDAFI, DIES IN CAIRO“ (en-US). The New York Times (1983-yil 26-may). 2014-yil 12-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  16. ↑ Genugten, Saskia Van. Libya in Western Foreign Policies, 1911–2011. Springer, 18 May 2016. ISBN 9781137489500.  ( at books.google.com Error: unknown archive URL 20211024120721 sanasida arxivlangan)
  17. ↑ „The liberated east: Building a new Libya“. The Economist (2011-yil 24-fevral). 2013-yil 24-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2011-yil 26-fevral.
  18. ↑ 18,0 18,1 Юрченко В.П. "Роль армии в политической системе Ливии (история и современность)". Ближний Восток и Современность. Сборник статей. Выпуск 16. Москва, (2002).
  19. ↑ Villard, Henry Serrano (1956), Libya: the new Arab kingdom of North Africa, Cornell University Press, 26-bet
  20. ↑ Modern history in politics (Wayback Machine saytida 2021-06-13 sanasida arxivlangan) (in Arabic). Libya's future. Retrieved 15 October 2011.
  21. ↑ „Libya Districts“. statoids.com. 2012-yil 5-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  22. ↑ 22,0 22,1 Walsh, Declan. „A Radical Idea to Rebuild a Shattered Libya: Restore the Monarchy“ (en-US). The New York Times (2016-yil 24-fevral). 2021-yil 24-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Varga, Mark. „The Case for Monarchy in Libya“ (en). The National Interest. 2020-yil 18-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  24. ↑ „Libya Foreign Minister calls for return of monarchy“ (en-us). Al-Monitor (2014-yil 8-aprel). 2021-yil 11-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  25. ↑ „ليبيا - العربية.نت | الصفحة الرئيسية“ (ar). www.alarabiya.net. 2017-yil 22-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 21-sentyabr.
  26. ↑ „التكتل الفيدرالي يدعو إلى اعتماد دستور 1951 ويحذر من عدم الاستجابة“ (en). بوابة الوسط. 2017-yil 18-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr.
  27. ↑ „Prince Mohammed el Senussi says Libyans must solve own problems in Independence Day address“. 2021-yil 24-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 24-oktyabr. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Liviya_Qirolligi&oldid=3876110" dan olindi