Kontent qismiga oʻtish

Yama (hinduizm)

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Yama
To'rt qurolli Yama o'zining vaxani - qora buyvolga minib. Taxminan 1820 yil
Mifologiya hind
Boshqa tillardagi ism sanskrit. यम - "egizak"
Jins erkak
Otasi Surya
Onasi Saranyu
Aka va singillari Vaivasvata va Yami
Bolalari Ba'zi versiyalariga ko'ra Sunita, Yudhishthira, Sobhavati, Yamakumara
Astrolojik belgisi Pluton
Vahana buyvol
Mantra Om Surya puthraya Vidhmahe MahaKalaya Dheemahi Thanno Yama Prachodayath
Identifikatsiyalar Dxarmaraja
Boshqa madaniyatlarda Aid, Anubis, Pluton, Buddizmdagi Yama, Emma


Oʻlim xudosi Yama sudi. Hind miniatyurasi, Guler maktabi, mil. 1800, Los-Anjeles okrugi sanʼat muzeyi.

Yama ([[sanskrit]]. यम – „egizak“[1]) hinduizmdagi oʻlim va adolat xudosi. U oʻzining boqiyligidan voz kechdi va birinchi qurbonlik qildi, bu dunyo va insoniyatning paydo boʻlishiga asos boʻldi; „Yer osti dunyosi hukmdori“, „Janubiy tinchlikparvar“, „Oʻlim va adolat qiroli“.

Eng qadimgi naturalistik gʻoyaga koʻra, bu Oyning egizaki boʻlgan Quyosh xudosi. Yama Yamining akasi deb hisoblanadi. Vedalar Yamaning singlisi Yami bilan suhbatini saqlab qolishgan, u yerda u unga birga boʻlishni qilishni taklif qiladi, lekin u yaqin qarindoshligini aytib, rad etadi; bu tamoyil keyinchalik Hindiston huquqiy kodekslarida oʻz aksini topdi.

Yamaning quyosh maʼnosi Rigvedaning baʼzi madhiyalarida uchraydi. U Vivasvatning oʻgʻli (yoki Vivasvant), yaʼni tong otishi (kunduzi) va Sarany, yaʼni qochgan (tun), Tvashtarning qizi sifatida tasvirlangan. Quyoshning kunduzi koʻrinadigan aylanishi qadimgi hindularga inson hayotining ramzi sifatida xizmat qilgan. Yama botayotgan quyosh kabi, ularning koʻzlarida yer osti dunyosining shohi va unda yashovchi odamlarning (pitaralar) vafot etgan ajdodlari edi.

Hindlarning qadimgi tushunchalariga koʻra, Yama qirolligida vafot etgan ajdodlar yer yuzida oʻtkazgan hayotlarini davom ettiradilar, ovqat yeyishadi va shahvoniy lazzatlanishdan zavqlanishadi. Diniy tafakkur rivojlanishining keyingi bosqichida Yama allaqachon maʼyus, jazolovchi oʻlim xudosi boʻlib, yer yuzida yurib, qurbonlarini belgilab beradi. Unga oʻlimga mahkum odamlarni olib ketayotgan oʻz elchilari deb ataladigan ikkita dahshatli it hamroh boʻladi.

Hindlarning eʼtiqodiga koʻra, Vaitarini daryosi Yama qirolligi darvozalari yonidan oqib oʻtadi, bu oʻliklarning ruhlari uchun yer osti dunyosiga yoʻlni toʻsib qoʻyadi; daryoning suvlari xira va inson suyaklari, sochlari va qonlari bilan ifloslangan[2].

Antropofizik yoʻnalishda rivojlanib, Yamaning quyosh xudosi sifatidagi gʻoyasi u odamlarning keyingi avlodlari uchun keyingi hayotga yoʻl ochgan birinchi oʻlik odam haqidagi gʻoyaga aylandi. Bu tushuncha ayniqsa Rigveda mandalasining 14-X madhiyasida yorqin ifodalangan. Biroq, Yamaning inson darajasiga qisqarishi hindlarning keyingi mifologiyasida Yamaning ilohiyligini yoʻqotmadi: u Agni, Indra va Varuna kabi buyuk xudolar bilan bir qatorda 4 yoki 8 dunyo qoʻriqchilaridan biri hisoblanadi.

Chitragupta hamrohligida.

Epithets

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  • Antaka – „Buzgʻunchi“
  • Dxarmaraja – „Adolat qiroli“
  • Avtokrat
  • Jahannam shahzoda
  • Dxarma – „Kuch“, „burch“, „qonun“; Yama-Dxarmaning shaxsiylashtirilgan shakli.

Boshqa xudolar bilan munosabatlar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Xotin va bolalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Yamaning xotinlarining ismlari matndan matnga farq qiladi. Mahabharata, Vishnu Purana va Vishnu-dharmottara kabi koʻpgina matnlarda Yama Urmila nomi bilan ham tanilgan Dhumornaga uylangani aytiladi[3]. Garuda Purana kabi boshqa matnlarda uning xotini Shyamala deb ataladi. Baʼzi matnlarda Yama uchta xotin bilan tasvirlangan: Hema Mala, Sushila va Vijaya. Yamaning nikohi haqidagi eng batafsil maʼlumotni Bhavishya Puranada topish mumkin, bu yerda uning rafiqasi Urmila ismli braxman ayolining qizi Vijaya (baʼzan Shyamala deb ataladi).

Brahma Puranaga koʻra, uning katta qizi Sunita deb ataladi va u qirol Venaning onasi. Baʼzi matnlarda Yamaning qizi Sobhavati Chitraguptaga turmushga chiqqani haqida eslatib oʻtiladi. Mahabharatada Pandavalarning eng kattasi Yudxishthira Dxarma, yaʼni Yamaning oʻgʻli edi[4].

Dharmadeva bilan Identifikatsiya

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Yama odatda Dharmani ifodalovchi xudo Dharmadeva bilan birlashtiriladi. Biroq, ikkala xudoning tavsifida bir nechta farqlar mavjud. Yama quyosh xudosi Surya va uning rafiqasi Saranyu (yoki Savarna) ning oʻgʻli sifatida tasvirlangan, Dxarma esa yaratuvchi xudo Brahmaning koʻkragidan tugʻilgan. Yamaning faqat bitta xotini bor, Dxarma esa xudo Dakshaning 10 yoki 13 qiziga uylangan[5].

Ommaviy madaniyatda

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Yama ailmdagi tasviridan va oyatlarning televizion moslashuvidan tashqari, televizion seriyalarni ham oʻz ichiga olgan, shuningdek, Hindistondagi yoʻl harakati xavfsizligi kampaniyalarida, ayniqsa, dubulgʻasiz mototsikllarni haydash xavfi haqida ogohlantirish uchun tasvirlangan[6]. Dharmaraj „Star Queen“ va „wish of Crown“ Roshani Chokshidagi belgi sifatida tasvirlangan.

Yana qarang

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ Dandekar R. N. Ot ved k induizmu: Evolyutsioniruyuщaya mifologiya. – M.: Vost. lit., 2002. S. 85 – 103.
  2. ↑ Prem Chand. Jertvennaya korova. – M.: Gos. izd-vo xud. lit., 1956. – S. 350.
  3. ↑ The Mahabharata of Krishna-Dwaipayana Vyasa Translated Into English Prose: Drona parva (2nd ed. 1892) (en). Bhārata Press, 1886. 
  4. ↑ „Yama – the god of death“. HinduScriptures.com (13-dekabr 2017-yil). — „Vedic lifestyle, Scriptures, Vedas, Upanishads, Itihaas, Smrutis, Sanskrit“. Qaraldi: 9-yanvar 2021-yil.
  5. ↑ Mani, Vettam (1975). Purāṇic encyclopaedia with special reference to the Epic and Purāṇic Literature.
  6. ↑ „Bengaluru Traffic Police deploys 'Yamaraja' on streets to warn people about violations, spread road safety awareness“. Firstpost (11-iyul 2018-yil). Qaraldi: 2019-yil 16-oktyabr.

Adabiyotlar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  • Rao T. A. Elements of Hindu Iconography – Gopnatha, 1914. Vol II, p. 526.
  • Wilkins W. J. Hindu Mythology, Vedic and Puranic – Calcutta: Rupa, 1973.
  • Dowson J. A Classical Dictionary of Hindu Mythology and Religion, Geography, History, and Literature – Ludhiana: Lyall Book Depot, 1974.
  • Hillebrandt A. Vedic Mythology – Delhi: Motilal Banarsidass, 1990.
  • Kusum P. Merh. Yama, the Glorious Lord of the Other World – New Delhi: D. K. Printworld, 1996.
  • Yama // Constance A. J. Encyclopedia of Hinduism – USA, 2007. pp. 508–509.
  • Tomas P. Indiya. Epos, legendi, mifi. – SPb.: Izdatelskaya gruppa „Yevraziya“, 2000. S. 93 – 94.
  • Dandekar R. N. Ot ved k induizmu: Evolyutsioniruyuщaya mifologiya. – M.: Vost. lit., 2002. S. 85 – 103.
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Yama_(hinduizm)&oldid=5124432" dan olindi