:قورقما، سونمه‌ز بو شفقلرده یوزه‌ن آل سانجاق
.سونمه‌دن یوردمك اوستنده توته‌ن اك صوك اوجاق
او بنم ملتمك ییلدیزیدر پارلایاجق؛
.او بنمدر. او بنم ملتمكدر آنجاق
!چاتمه قربان اولایم چهره‌كی، ای نازلی هلال
قهرمان عرقمه بر كول، نه بو شدت، بو جلال
سكا اولماز دوكولن قانلریمز صوكرا حلال؛
!حقیدر، حقه طاپان ملتمك، استقلال
.بن ازلدن بریدر حر یاشادم، حر یاشارم
!هانكی چیلغین بكا زنجیر اوره‌جقمش، شاشارم
كوكره‌مش سیل كبی‌یم، بندیمی چیكنه‌ر آشارم؛
.ییرتارم داغلری، انكینلره صیغمام، طاشارم
غربك آفاقنی صارمشسه چلیك زرهلی دیوار
.بنم ایمان دولو كوكوسم كبی سرحدم وار
،اولوسون، قورقما، ناصل بویله بر ایمانی بوغار
"مدنیت" دیدیكك تك دیشی قالمش جانوار؟
آرقاداش! یوردیمه آلچاقلری اوغراتما، صاقین
سپر ایت كوكده‌كی، دورسون بو حیاسزجه آقین؛
دوغاجقدر سكا وعد ایتدیكی كونلر حقك؛
كیم بیلیر بلكه یارین، بلكه یاریندن ده یاقین
باصدیغك یرلری "طوپراق!" دییه‌رك كچمه طانی
!دوشون آلتنده‌كی بیكلرجه كفنسز یاتانی
سن شهید اوغلیسك، اینجیتمه یازیقدر آتاكی
.ویرمه، دنیالری آلسه‌ك ده بو جنت وطنی
،كیم بو جنت وطنك اوغرینه اولماز كه فدا
!شهدا فیشقیراجق طوپراغی صیقسه‌ك، شهدا
جانی، جانانی، بوتون واریمی آلسین ده خدا
.ایتمه‌سین تك وطنمدن بنی دنیاده جدا
روحمك سندن، الهی، شودر آنجاق املی
.ده‌كمه‌سون معبدمك كوكسنه نامحرم الی
– بو اذانلر – كه شهادتلری دینك تملی
.ابدی، یوردیمك اوستنده بنم ایكله‌مه‌لی
.او زمان وجد ایله بیك سجده ایده‌ر – وارسه – طاشم
،هر جریحه‌مدن، الهی، بوشانوب قانلی یاشم
فیشقیریر روح مجرد كبی یردن نعشم؛
!او زمان یوكسه‌له‌ره‌ك عرشه دکه‌ر بلكه باشم
!دالغالان سن ده شفقلر كبی ای شانلی هلال
!اولسون آرتق دكولن قانلریمك هپسی حلالا
!ابدیا سكا یوق، عرقمه یوق اضمحلال
حقیدر حر یاشامش بایراغمك حریت؛
!حقیدر حقه طاپان ملتمك استقلال
|
Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
“Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda.
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar, ki şehadetleri dinin temeli,
Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder, varsa taşım,
Her cerihamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruhumücerret gibi yerden naaşım,
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
|
Qoʻrqma! Soʻnmas bu shafaqlarda suzayotgan qizil sanjoq;
Soʻnmasdan yurtim uzra tutayotgan eng soʻngi oʻchoq.
U mening millatim yulduzidir, porlayajak;
U mening, millatim mulki boʻlib qolajak!
Oʻgirma, qurbon boʻlayin chehrangni, ey nozli hilol;
Qahramon irqimga bir kul… Ne bu shiddat, bu jalol?
Senga boʻlmas toʻkilgan qonlarimiz soʻngra halol;
Haq deganning, millatimning haqqi erur istiqbol.
Men azaldan beridir hur yashadim, hur yasharman.
Qaysi telba, kishanlaydi meni? Hayron shasharman!
Sellad bandim uzib, guvlab, toʻziqlardan osharman;
Yirtum togʻlar, kengliklarda hech sigʻmayman, tosharman!
Oʻrab olsa agar gʻarbning ofoqini zirhli devor,
Mening imon toʻla koʻksim kabi metin chegaram bor.
Uvlasing, qoʻrqma! Bunday kuchni engolmagay zinhor
„Madaniyat!“ deganing bir tishi qolgan jonovor!
Vatandosh! Yurtimga olchoqlarni yoʻlatma lokin;
Qalqon et gavdangni, darhol toʻxtasin bu orsiz oqin.
Tugʻilajak senga vaʼda qilingan kunlari Haqning,
Kim bilar, balki erta… Balki ertandan ham yaqin.
Bosganing erlarni „tuproq“! Deb oʻtib ketma, tani!
Oʻyla uning ostida minglab kafansiz yotganni.
Sen shahid oʻgʻlisan, injitma, uyatdir, otagni;
Dunyolarni olsang ham, berma bu jannat vatanni.
Kim bu jannat vatan uchun joning aylamas fido?
Pishqirajak tuproqni siqsang ne-ne shahid, ne shuhado!
Mayli jonim, jononim, butun borim olsin xudo,
Etmasin yolgʻiz vatandan meni bu dunyodo judo.
Ruhimning sendan, iloho, shu tilagan amali;
Tegmasin maʼbadimning koʻksiga yotlar k’oli;
Bu azonlarki shahodatlari dinning tamali -
Abadiy yurtimning ustida manim yangramali.
Oʻshanda zavq ila ming sajda etar — boʻlsa gar — toshim;
Har jarihamdan, iloho, boʻshanib qonli yoshim,
Pishqirar ruh-i mujarrad, bu er ostidagi loshim!
Oʻshanda oʻsa-oʻsa Arshga tegar, balki, boshim.
Chayqal, sen ham shafaqlar kabi, ey shonli hilol!
Toʻkilgan qonlarimiz boʻlsin endi bari halol.
Senga hech baqt oʻlim boʻlmas, boʻlar yorugʻ istiqbol:
Hur yashagavn bayrogʻimning haqqi erur hurriyat,
Haq deganning, millatimning haqqi erur istiqlol!
|
