Kontent qismiga oʻtish

Joseph Haydn

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Franz Joseph Haydn
Tavalludi 31-mart 1732-yil
Vafoti 31-may 1809-yil(1809-05-31)
(77 yoshda)
Vena, Avstriya
Fuqaroligi Muqaddas Rim imperiyasi
Otasi Mathias Haydn
Thomas Hardy tomonidan Gaydn portreti, 1791[1]

Franz Joseph Haydn (/ˈhdən/ HY-dən ,nemischa: [ˈfʁants ˈjoːzɛf ˈhaɪdn̩] ( tinglang); 31-mart 1732-yil – 1809-yil 31-may) — avstriyalik klassik davr bastakori. U torli kvartet va pianino triosi kabi musiqalarning rivojlanishida muhim rol oʻynadi[2]. Uning musiqiy shaklga qoʻshgan hissasi uni „ Simfoniyaning otasi“ va „ Torli kvartetining otasi“ deb atalishiga sabab boʻldi[3][4].

U Mozartning doʻsti va ustozi, Beethovenning tarbiyachisi va bastakor Michael Haydnning akasi edi.

Hayoti va faoliyati

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Aziz Stefan cherkovi . Oldinda Haydn xor guruhida payti yashagan Kapellhaus (1804-yilda vayron qilingan) joylashgan.

Joseph Haydn oʻsha paytda Vengriya bilan chegarada joylashgan qishloqAvstriyaning Rohrau shahrida tugʻilgan[5]. Uning otasi Mathias Haydn, gʻildirak ustasi, u Marktrichter yoki bozor nazoratchisi boʻlib ham ishlagan. Haydnning onasi Maria, qizlik familiyasi Koller, Rohrauning rais aristokrati graf fon Harrach, Aloys Thomas Raimund saroyida oshpaz boʻlib ishlagan. Hech bir ota-ona musiqa oʻqiy olmadi; ammo, Mathias gʻayratli xalq musiqachisi boʻlib, oʻz faoliyati davomida sayohat paytida oʻzi arfa chalishni oʻrgangan. Haydnning keyingi xotiralariga koʻra, uning oilasi juda musiqaga muhabbatli boʻlgan va ular tez-tez birga va qoʻshnilari bilan qoʻshiq aytishgan[6].

Keyinchalik tez-tez och qolishini[7] va kiyimining iflos holatidan xoʻrlanganini eslagan Haydn uchun Frankh xonadonidagi hayot oson emas edi[8]. U oʻsha yerda musiqiy mashgʻulotni boshlagan va tez orada klavesin va skripka chaalishni boshlagan. Shuningdek, u cherkov xorida trebl qismlarini kuylagan.

Haydn cherkov yonidagi Kapellhausda Reutter, Reutter oilasi va 1745-yildan keyin uning ukasi Michaelni oʻz ichiga olgan boshqa toʻrtta xor ijrochilari bilan birga yashagan. Xor oʻquvchilariga lotin tili va boshqa maktab fanlari, shuningdek, ovoz, skripka va klaviatura boʻyicha koʻrsatmalar berilardi[9]. Reutter Haydnga musiqa nazariyasi va kompozitsiya sohasida juda oz yordam berdi va unga xor mutaxassisi sifatida faqat ikkita dars berdi[7]. Biroq, St. Stephen Yevropaning yetakchi musiqa markazlaridan biri boʻlganligi sababli, Haydn u yerda professional musiqachi sifatida xizmat qilish orqali juda koʻp narsalarni oʻrgandi[10].

1749-yilga kelib, Haydn jismonan yetuklashib, yuqori xor qismlarini kuylay olmadi. Empress Maria Theresaning oʻzi Reutterga uning qoʻshiq kuylashidan shikoyat qilib, uni „qargʻa“ deb atagan[11]. Bir kuni Haydn oʻrtoq xoristga qoʻpol hazil qildi[11]. Bu Reutter uchun yetarli edi: Haydn avvaliga savalandi, keyin esa ishdan boʻshatildi va koʻchaga haydab yuborildi[12]. U bir necha oy davomida oilasining gavjum garret xonasini Haydn bilan baham koʻrgan doʻsti Johann Michael Spangler[13] tomonidan qabul qilish baxtiga muyassar boʻldi. Haydn darhol mustaqil musiqachi sifatida faoliyatini boshladi.

Kapellmeister yillari

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Venadan Eisenstadtdan uzoqroq boʻlgan Esterházyning uzoqligi Haydnni asta-sekin oʻzini yolgʻiz his qilishga olib keldi[12]. U Vena shahriga doʻsti tufayli tashrif buyurishni orzu qilgandi[14]. Ulardan, ayniqsa, muhimi, 1789-yilda bastakor bilan yaqin platonik munosabatlarni boshlagan knyaz Nikolausning Venadagi shaxsiy shifokorining rafiqasi Maria Anna von Genzinger (1754-1793) bilan boʻlgan. Haydn Genzinger xonimga tez-tez xat yozib, Esterházadagi yolgʻizligini va Venaga bir necha marta tashrif buyurganidan xursandligini izhor qilib turardi. Keyinchalik Haydn unga Londondan tez-tez xat yozib turdi. 1793-yilda uning bevaqt oʻlimi Haydn uchun zarba boʻldi va uning pianino uchun kichik oʻzgarishlari, Hob. XVII:6, uning oʻlimiga javoban yozilgan boʻlishi mumkinligi tahmin qilinadi[15].

London sayohatlari

[tahrir | manbasini tahrirlash]

1790-yilda knyaz Nikolaus vafot etdi va uning oʻrniga uning oʻgʻli Anton knyaz etib tayinlandi. Vaqt oʻtgandan soʻng[1], Anton saroy musiqachilarining koʻpini ishdan boʻshatish orqali tejamkorlikka intildi. Haydn Anton bilan nominal uchrashuvni saqlab qoldi, 400 florin miqdoridagi kamaytirilgan maosh, shuningdek, Nikolausdan 1000 florinlik pensiya[12]. Anton Haydn xizmatlariga juda muhtoj boʻlmagani uchun unga sayohat qilishga ruxsat berishga tayyor edi va bastakor nemis skripkachisi va impresariosi Johann Peter Salomonning Angliyaga tashrif buyurishi va katta orkestr bilan yangi simfoniyalarga dirijyorlik qilish taklifini qabul qildi.

Tanlov oqilona boʻldi, chunki Haydn allaqachon u yerda juda mashhur bastakor edi. 1782-yilda Johann Christian Bach vafot etganidan keyin Londondagi konsert sahnasida Haydn musiqasi hukmronlik qildi[16]; Haydnning ishi Londondagi nashriyotlar, jumladan Forster (Haydn bilan shartnomasi boʻlgan) va Longman & Broderip (Haydnning Vena nashriyotchisi Artaria uchun Angliyada agent boʻlib ishlagan) tomonidan keng tarqatildi[16]. Haydnni Londonga olib kelishga urinishlar 1782-yildan beri olib borilgan edi, ammo Haydning shahzoda Nikolausga sodiqligi bu taklifni qabul qilishga xalaqit bergan edi[16].

  1. 1,0 1,1 Jones 2009a.
  2. Smallman, Basil. The Piano Trio: Its History, Technique, and Repertoire. Oxford University Press, 1992 — 16–19-bet. ISBN 978-0-19-318307-0. 
  3. Rosen 1997.
  4. Webster & Feder 2001.
  5. Brenet, Michel. Haydn. New York: B. Blom, 1972. 
  6. Dies 1810, (in the English translation from Gotwals 1963, ss. 80–81).
  7. 7,0 7,1 Griesinger 1963.
  8. Dies 1810, (in the English translation from Gotwals 1963, s. 82).
  9. Finscher 2000.
  10. Landon & Jones 1988.
  11. 11,0 11,1 Dies 1810, (in the English translation from Gotwals 1963, s. 89).
  12. 12,0 12,1 12,2 Geiringer 1982.
  13. Or „Spängler“ (1722-1794) Barbara Boisits; Christian Fastl (13 September 2018). "Spangler (eig. Spängler), Familie" (de). Oesterreichisches Musiklexikon [Spangler (really Spängler), family]. https://www.musiklexikon.ac.at/ml/musik_S/Spangler_Familie.xml. Qaraldi: 13 August 2023. 
  14. For details see Geiringer 1982, Chapter 6
  15. Geiringer 1982, s. 316, citing Robbins Landon.
  16. 16,0 16,1 16,2 Jones 2009b, s. 325.

Bibliografiyasi

Biografik manbalar

Tanqid va tahlil

  • Brendel, AlfredDoes classical music have to be entirely serious?“, . Isaiah Berlin: A Celebration Margalit: . Chicago: University of Chicago Press, 2001 — 193–204-bet. ISBN 978-0-226-84096-3.  On jokes in Haydn and Beethoven.
  •  
  • Proksch, Bryan. Reviving Haydn: New Appreciations in the Twentieth Century. Rochester, New York: University of Rochester Press, 2015. ISBN 978-1-58046-512-0.  Surveys the decline in Haydnʼs reputation in the nineteenth century before examining the factors that led to a resurgence in the twentieth.
  • Rosen, Charles. The classical style: Haydn, Mozart, Beethoven, 2nd, New York: Norton, 1997. ISBN 978-0-393-31712-1.  First edition published in 1971. Covers much of Haydnʼs output and seeks to explicate Haydnʼs central role in the creation of the classical style. The work has been influential, provoking both positive citation and work (e.g., Webster 1991) written in reaction.
  • Rosen, Charles. Sonata forms, 2nd, New York: Norton, 1988. . Further discussion of Haydnʼs style and technique as it relates to sonata form.
  • Sisman, Elaine. Haydn and the Classical Variation. Cambridge: Harvard University Press, 1993. ISBN 978-0-674-38315-9. 
  • Sutcliffe, W. Dean (1989). "Haydn's Musical Personality". The Musical Times 130 (1756): 341–344. doi:10.2307/966030. ISSN 0027-4666. 
  • Webster, James. Haydn's "Farewell" symphony and the idea of classical style: through-composition and cyclic integration in his instrumental music. Cambridge: Cambridge University Press, 1991. ISBN 978-0-521-38520-6.  This book focuses on a single work, but contains many observations and opinions about Haydn in general.

Qoʻshimcha oʻqish

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  • Celestini, Federico „Aspekte des Erhabenen in Haydns Spätwerk“, . Arbeit am Kanon Celestini: . Vienna: Universal Edition, 2010 — 16–41-bet. ISBN 978-3-7024-6967-2.  On the sublime in Haydnʼs later works; in German.
  • The Cambridge Companion to Haydn, Cambridge Companions to Music Clark: . Cambridge: Cambridge University Press, 2005. ISBN 978-0-521-83347-9.  Covers each of the genres Haydn composed in as well as stylistic and interpretive contexts and performance and reception.
  • The Cambridge Haydn Encyclopedia Clark: . Cambridge: University of Cambridge Press, 2019. ISBN 9781107129016.  Sixty-seven scholars contribute over eighty entries as well as seven longer thematic essays on biography and identity, ideas, institutions, musical materials, people and networks, performance, and place.
  • Griffiths, Paul. The String Quartet. New York: Thames & Hudson, 1983. ISBN 978-0-500-01311-3. 
  • Hughes, Rosemary. Haydn String Quartets. London: BBC, 1966.  A brief (55-page) introduction to Haydnʼs string quartets.
  • Macek, Bernhard A.. Haydn, Mozart und die Großfürstin. Eine Studie zur Uraufführung der "Russischen Quartette" op. 33 in den Kaiserappartements der Wiener Hofburg (de). Vienna: Schloß Schönbrunn Kultur- und Betriebsges.m.b.H, 2012. ISBN 978-3-901568-72-5. 
  • Sutcliffe, W. Dean. Haydn, string quartets, op. 50. Cambridge: Cambridge University Press, 1992. ISBN 978-0-521-39103-0.  Covers not just Op. 50 but also its relevance to Haydnʼs other output as well as his earlier quartets.
  • Tolley, Thomas (2017). "'Divorce a la mode': The Schwellenberg Affair and Haydn's Engagement with English Caricature". Music in Art: International Journal for Music Iconography 42 (1–2): 273–307. ISSN 1522-7464.