Kontent qismiga oʻtish

Hind faylasufi Shankara

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Shankara (Adi Shankara sanskritcha आदि शंकर: 788—820) - hind mutafakkiri, vedantaning yetakchi vakili, diniy islohotchi va polemist va shoir. Upanishad asosida ketma — ket monistik tizim-Advaita-vedanta yaratildi[1].

Shankara hayotining anʼanaviy tavsiflari asosan ajoyib va afsonaviy voqealarni tasvirlaydi. Uning ota-onasi (brahmanalar) koʻp yillar davomida bolasiz edilar. Ular Shivani Trichur togʻlaridagi Vrishadrinathning shivait ibodatxonasida ularga bolani berish uchun ibodat qilishdi va Shiva er-xotinlarga tushida paydo boʻldi va tanlov taklif qildi: tashqi boylik va omadda uzoq umr koʻradigan koʻplab vasat oʻgʻillar yoki uzoq umr koʻrmaydigan, ammo buyuk donishmand boʻlgan bitta oʻgʻil. Ota-onalar Xudo Shankara (Shiva epitetlaridan biri) nomi bilan atalgan ikkinchisini tanladilar. Shankara besh yoshida otasi vafot etdi. Bu yoshda u toʻrtta vedalarni oʻrganishga kirishdi va ajoyib qobiliyatlarni namoyish etdi va tez orada oʻqituvchilarining stipendiyasidan ustun keldi. Sakkiz yoshida, Shankaraning yer yuzidagi hayoti uchun ozod qilinishi muddati tugaganida, onasi oldida daryoda timsoh uni ushlab oldi va faqat ayol oʻgʻli sunnyassin boʻlishga rozi boʻlganida qoʻyib yubordi. Shankara Hindistonning shimoliga guru izlab ketdi, u yerda Narmada daryosi boʻyida Gaudapada shogirdi Govinda bilan uchrashdi. Bu yerda Shankara Advaita asoslarini oʻrgandi, shivait va vishnuit madhiyalarining koʻpini yozdi, bir qator falsafiy risolalar va „Brihadaranyaka-Upanishad“ sharhini yaratdi. Badarayanning bashorati bor edi, unga koʻra uning matnini eng yaxshi talqin qilish suvni tinchituvchiga yozilishi kerak edi. Govinda Shankara „suvni jalb qilish“ uchun maxsus mantrani bajarib, qirgʻoqdan chiqqan Narmadani tinchlantirganda uni esladi. Shankara oʻz ustozining marhamatini olgach, toʻrt yil ichida „uch Kanon“ ning barcha asarlariga: Badarayaning „Brahma-sutrami“, „Bhagavad-Gita“ va asosiy upanishadlarga sharhlar yozdi. Shankara Muqaddas Kailas togʻiga ziyorat qildi, u yerda Shiva oliy maʼlumot beruvchi (Dakshinamurti) va Benaresda paydo boʻldi. Narmada orollaridan biriga dafn qilingan va keyinchalik Maʼbad qurilgan Govinda vafotidan soʻng, Shankara shogirdlari bilan birga, baʼzilari Govinda shogirdlari boʻlgan Prayagaga yoʻl oldi va u yerda koʻplab bahs-munozaralarni oʻtkazdi va yangi izdoshlarni sotib oldi. Keyin Shankara yana „ikki ming ibodatxona shahri“ ga bordi va Ganga qirgʻogʻida Ghat (dafn marosimlarini oʻtkazish uchun Maʼbad) ga joylashdi. Bir kuni u chandala koʻchasida (sudraning oʻgʻli va hind jamiyatining eng yomon qismi boʻlgan brahmanka ayol) bilan uchrashdi va tomga marosim nopokligidan qoʻrqib yoʻl berishni buyurdi, ammo chandala Advaita taʼlimotiga Atman birligi haqida gapirib, barcha tirik mavjudotlarning asl birligi haqida gapirdi.

  1. „Shankara“. Qaraldi: 2023-yil 11-fevral.
  • Shankara // Ensiklopedicheskiy slovar Brokgauza i Yefrona : v 86 t. (82 t. i 4 dop.). — SPb., 1890—1907.
  • Shankaracharya // Ensiklopedicheskiy slovar Brokgauza i Yefrona : v 86 t. (82 t. i 4 dop.). — SPb., 1890—1907.
  • Zilberman D. B. Advayta-Vedante kak opit semanticheskoy destruksii yazika//"Voprosi filosofii", № 5, 1972, s.117-129
  • Isaeva N. V. Konsepsiya individualnoy dushi v kommentariyax Shankari na „Braxma-sutri“ // Drevnyaya Indiya. Yazik, kultura, tekst. M., 1985.
  • Isaeva N. V. Polemika Shankari s sarvastivadoy // Ratsionalisticheskaya traditsiya i sovremennost. Indiya. M., 1988.
  • Mezenseva O.B. Konsepsiya „illyuzornosti mira“ Shankari i neovedantizm // Ratsionalisticheskaya traditsiya i sovremennost. Indiya. M., 1988.
  • Isaeva N. V. Shankara i buddisti v "Kommentarii na „Braxma-sutru“" // Buddizm: Istoriya i kultura. M., 1989.
  • Isaeva N. V. Shankara i indiyskaya filosofiya. M., 1991.
  • Isaeva N. V. Uchenie Shankari kak vzglyad i xvost (na materiale kommentariya Shankari k „Braxma-sutram“ Badarayani I.I.12-19 // Istoriya filosofiya № 7. M., 2000. S. 39—69.
  • Shoxin V. K. Shankara i kategorialnaya sistema vaysheshikov („dialog“ nesovmestimix ontologiy) // Istoriko-filosofskiy ejegodnik 2005. M., 2005. C. 386—405.
  • Bernhard Barzel. Mystique de l’ineffable dans l’hindouisme et le christianisme, Çankara et Eckhart. 1982.
  • John A. Taber. Transformative philosophy. A study of Sankara, Fichte and Heidegger. 1983.
  • Thomas Puttanil. A comparative study on the theological methodology of Irenaeus of Lyon and Sankaracharya. 1990.
  • Bosco Correya: Heidegger and Sankara. A comparative study of „Thinking of being“ and „Advaita“. Kalamassery, Kerala, India. 2003.