Kontent qismiga oʻtish

Ergashtom

Koordinatalari: 39°40′0″N 73°54′0″E / 39.66667°N 73.90000°E / 39.66667; 73.90000
Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Ergashtom

qirgʻizcha: Эркеч-Там
qishloq
Skyline of Ergashtom
 Kyrgyzstan
Bayroq
39°40′0″N 73°54′0″E / 39.66667°N 73.90000°E / 39.66667; 73.90000
Mamlakat Qirgʻiziston
Asos solingan 1885
Markazi balandligi 3005 m m
Ergashtom xaritada
Ergashtom
Ergashtom

Ergashtom (qirgʻizcha: Эркеч-Там) — Qirg'izistonning O'sh viloyatidagi Oloy vodiysining sharqidagi baland tog'li qishloq. Xuddi shu nomdagi dovonda, Xitoy bilan chegaradosh. Qashqar daryosining o'ng qirg'og'ida (qizil-Suu[1], Tarim havzasi), Multabar irmog'ining quyilish joyida, Sara-Tashadan[2], Qashqardan taxminan 250 kilometr g'arbda va oshdan 238 kilometr uzoqlikda joylashgan[[3].

Etimologiyasi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

"Ergashtom" toponimi Manas dostonida tilga olingan.

1878-yil bahorida Turkiston general-gubernatori Konstantin Petrovich fon Kaufman general-mayor Abramov boshchiligidagi kichik rus harbiy otryadini Ergashtom dovoniga yubordi. Bu esa Rossiya-Xitoy munosabatlarining asoratlarini keltirib chiqardi. Otryad Rossiya-Xitoy chegarasi rejalashtirilgan Ergashtomga eng yaqin dovonlarni qidirish va tadqiq qilish kerak edi. Abramov Xitoy rasmiylarini chegarani belgilashda ishtirok etishga taklif qildi. 29-iyun kuni amban Darin Ergashtom dovoniga qo'shin bilan keldi, u Irkeshtam Sin imperiyasiga tegishli ekanligini aytdi. Kaufmanning buyrug'i bilan Ergashtomda Rossiya imperiyasining mansubligini ko'rsatish uchun kichik istehkom qurildi. ErgashtomdaAbramov lavozimini tark etib, Farg'ona viloyatiga qaytib keldi.

Ergashtom istehkomi 1885-yilda qurilgan. 1917-yil inqilobidan oldin Rossiya Ergashtom chegarasi orqali Xotan[4] bilan faol savdo aloqalarini qilgan. U erdan teri, achichiqtosh, jun, gilam va boshqa tovarlar olib kelindi. Paxta matolari, bo'yoqlar, temir va boshqa mahsulotlar eksport qilindi[1].

  • Иркештам // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1894. — Т. XIII. — С. 320.