Kontent qismiga oʻtish

Eduard Sachau

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Eduard Sachua
Tavalludi

1845-yil 20-iyul
Neumünster,

Germaniya
Vafoti

1930-yil 17-sentyabr (85 yosh)
Berlin,

Germaniya
Fuqaroligi nemis
Kasbi Sharqshunos olim
Sohasi Sharqshnoslik
Mashhur shogirdlari Josef Horovitz, Eugen Mittwoch

Carl Eduard Sachau (1845-yil 20-iyul, Neumünster, Germaniya – 1930-yil 17-sentyabr, Berlin, Germaniya) – nemis sharqshunosi. U Jozef Horovitz va Eugen Mittwochlarning ustozi hisoblanadi.

U Kiel va Leyptsig universitetlarida sharq tillarini oʻrgangan, 1867-yilda Halleda fan nomzodi ilmiy darajasini olgan. Sachau som tillari filologiyasining professori (1869-yil) va Vena universitetining professori (1872-yil), 1876-yilda esa Berlin universitetida professori boʻldi, u yerda Sharq tillari yangi kafedrasining direktori etib tayinlangan (1887-yil)[1][2].

Sachau bir necha marta Yaqin Sharqqa sayohat qilgan va suryoniy va boshqa oromiy tillari boʻyicha ishi bilan mashhur boʻlgan. U katta ensklopedistlardan biri boʻlgan Al-Beruniy hayoti boʻyicha mutaxassis boʻlgan va Al-Beruniyning Hindiston haqidagi qomusiy asari Kitob taʼrix al-Hind (Hindiston asari) tarjimasini yozgan[3][4]. Shuningdek Sachauning Xorazm haqidagi Zur Geschichte und Chronologie von Khwârizm asari oʻrta asrlardagi Xorazm tarixini yoritib bergan [5].

Kielda talaba boʻlganida, u Teutonia Kiel birodarligining aʼzosi boʻlgan (1864-yil). U Vena va Prussiya Fanlar akademiyasining aʼzosi, Londondagi Qirollik Osiyo jamiyati va Amerika Sharq jamiyatining faxriy aʼzosi edi. Bagʻdod temir yoʻlini rejalashtirish va qurishda maslahatchi boʻlib ishlagan. Uning taniqli shogirdlari orasida Germaniyada zamonaviy islomshunoslik asoschisi Eugen Mittvoch ham bor edi.

U 1902-yil oktyabr oyida Bodleian kutubxonasining 300 yilligi munosabati bilan Oksford universitetida fanlar doktori faxriy unvonini olgan[6].

Biblografiyasi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Inedita Syriaca. Eine Sammlung syrischer Übersetzungen von Schriften griechischer Profanliteratur. 1870-yil

Zur Geschichte und Chronologie von Khwârizm. 1873-yil

Chronologie orientalischer Völker, 1878, English translation. Chronology of Ancient Nations. 1879-yil

Reise in Syrien und Mesopotamien. 1883-yil

Muhammedanisches Recht nach schafiitischer Lehre. 1897-yil

Am Euphrat und Tigris: Reisenotizen aus dem Winter 1897-1898. 1900-yil

„Three Aramaic Papyri from Elephantine, Egypt“ in Smithsonian Institution Annual Report.1907-yil

Alberuni’s India. An account of the religion, philosophy, literature, geography, chronology, astronomy, customs, laws and astrology of India about A. D. 1910-yil

Die Chronik von Arbela, ein Beitrag zur Kenntnis des ältesten Christentums im Orient. 1915-yil

Arabische Erzählungen aus der Zeit der Kalifen, Munchen: Hyperionverlag. 1920-yil

  1. „Die Nachfolger der Exegeten: deutschsprachige Erforschung des Vorderen by Ludmila Hanisch“.
  2. „Plett - Schmidseder by K. G. Saur Verlag GmbH & Company, Walter De Gruyter Incorporated“.
  3. „WorldCat title Kitab al-Biruni fi tahqiq ma lil-Hind, etc.“.
  4. „Brockhaus' Zeno.org Kleines Konversations-Lexikon“.
  5. Custers, Martin H. (2016). Al-Ibāḍiyya: A Bibliography. Vol. 3 (Second revised and enlarged ed.). Hildesheim-London-N. Y.: Olms Publishing. pp. 591–592.
  6. "University intelligence". The Times. No. 36893. London. 8 October 1902. p. 4.