Ushbu madhiyaning soʻzlari 1847-yil iyul oyida (Sie sollen ihn nicht haben den freien Deutschen Rhein) qoʻshigʻidan ilhomlangan Hippoliet Van Peene (1811-1864) tomonidan yozilgan. Karel Miry (1823-1899) musiqasiga Robert Schumannning Sonntags am Rhein asari taʼsir koʻrsatgan. De Vlaamse Leeuw ham Fransiyaning Marseillaise qoʻshigʻi kabi millatchilik jangovar qoʻshigʻidir.
Taxminan 1900-yilda madhiya Flandriya jangarilari orasida keng tarqalgan edi.
1973-yil 6-iyulda Gollandiya Madaniy jamiyati kengashi (hozirgi Flandriya parlamentining asoschisi) qarori bilan dastlabki ikki bayt Flandriyaning rasmiy milliy madhiyasi deb eʼlon qilindi. Matn va nota yozuvi 1985-yil 11-iyulda rasman nashr etilgan[3].
Faqat dastlabki ikki bayt va ularning naqoratlari ijro etiladi.
Flemish lahjasida
Inglizcha tarjima
I
Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw,
Al dreigen zij zijn vrijheid met kluisters en geschreeuw.
Zij zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
Zij zullen hem niet temmen,
zolang een Vlaming leeft,
𝄆 Zolang de Leeuw kan klauwen,
zolang hij tanden heeft. 𝄇
II
De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan:
De legerbenden sneven, een volk zal nooit vergaan.
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar!
III
Hij strijdt nu duizend jaren voor vrijheid, land en God;
En nog zijn zijne krachten in al haar jeugdgenot.
Als zij hem machteloos denken en tergen met een schop,
Dan richt hij zich bedreigend en vrees’lijk voor hen op.
IV
Wee hem, de onbezonnenʼ, die vals en vol verraad,
De Vlaamse Leeuw komt strelen en trouweloos hem slaat.
Geen enkle handbeweging die hij uit 't oog verliest:
En voelt hij zich getroffen, hij stelt zijn maan en briest.
V
Het wraaksein is gegeven, hij is hun tergen moe;
Met vuur inʼt oog, met woede springt hij den vijand toe.
Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk
En zegepralend grijnst hij op’s vijands trillend lijk.
I
Neʼer shall they tame him, the proud Flemish Lion,
Even if they threaten with chains and roars his freedom.
Neʼer shall he be tamed, so long as one Fleming liveth,
So long as the Lion can claw, so long as he hath teeth.
Neʼer shall he be tamed,
so long as a Fleming liveth.
𝄆 So long as the Lion can claw
so long as he hath teeth. 𝄇
II
Time devoureth cities, neʼer shall thrones last,
Armies may topple, but a folk dieth not.
Besieged by grievous danger, the foe cometh marching in;
We laugh at his anger: the Flemish Lion is there!
III
For a millenium hath he fought for God, land and freedom,
And yet his strength, as spry as ever.
If anyone thinketh of him feeble or taunt him,
With menace and coercion shall he rear.
IV
Pardon the brutish who, sham and of faith not,
Pet the Flemish Lion then batter.
A single motion he seeth not;
If vexed he shall raise his manes and roar.
V
Revenge hath come, tired of their bait;
Amidst his rage, he pounceth the foe in spite
Which he teareth, crusheth, killeth, covereth in blood and mud,
And in victory sneereth oʻer his foeʼs fallen corpse.
