Kontent qismiga oʻtish

1880-yil Greenback milliy konventsiyasi

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

 

1880-yilgi Greenback partiyasining Milliy konversiyasining Chikagoda 9-11-iyun kunlari prezidentlikka va oʻrinbosari-prezidentlikka nomzodlarni tanlash va 1880-yilgi AQSh prezidentlik saylovlarida Greenback partiyasi uchun partiya platformasini yozish uchun chaqirildi. Vakillar prezidentlikka Ayova shtatidan Jeyms B. Uiverni, prezidentlik oʻrinbosariga esa Texas shtatidan Barzillay J.Chambersni tanladilar[1].

Amerika dollari partiyasi 1880-yilda siyosiyat bilan sahnaga yangi kelgan boʻlib, asosan mamlakatning gʻarbiy va janubida 1873-yildagi vaxima tomonidan paydo boʻlib kelgan iqtisodiy ogʻir javoblar sifatida paydo boʻldi[2]. Fuqarolar urushi davrida Kongress anʼanaviy tarzda oltin emas, balki davlat obligatsiyalarida sotiladigan pul shakli boʻlgan „yashil pullar“ ga ruxsat bergan edi. Urushdan keyin Sharqdagi koʻplab demokratlar va respublikachilar oltin standartiga qaytishga intilishdi va hukumat yashil pullarni muomaladan chiqarishni boshladi. Pul massasining qisqarishi iqtisodiy tushkunlik bilan birgalikda qarzdorlar, fermerlar va sanoat ishchilarining hayotini qiyinlashtirdi. Greenback partiyasi bu guruhlardan yordam olishga umid qildi.

Prezidentlik uchun olti kishi nomzod boʻlgan. Ayova shtatidagi senator va fuqarolar urushi generali Uiver ansevimlirit edi, ammo boshqa iksenatormen, Massachusets shtatidan Benjamin F.Butler va Pensilvaniyadan Xendrik B.Rayt ham koʻplab izdoshlarga ega edi. Uiver birinchi ovoz berishda 8 vakilgatning koʻpchilik ovozini qoʻlga kiritib, tezda gʻalaba qozondi. Texaslik biznesmen va Konfederatsiya faxriysi Chambers ham dastlabki ovoz berishda nomzod boʻldi. Platforma uchun kurash yanada shiddatli boʻldi, chunki chap qanot harakatining turli fraktsiyalari delegatlari ayollarning saylov huquqi, xitoylik immigratsiya va hukumat mehnat sharoitlarini qanchalik tartibga solishi kerakligi haqida toʻqnash kelishdi. Ayollar uchun ovoz berish eng munozarali boʻlib, ovoz beruvchilar kamchilikning qarshiligiga qaramay, partiya oxir-oqibat sufragistlarning ishini maʼqulladi[3].

  1. Lause 2001, s. 29.
  2. Lause 2001, ss. 22–23.
  3. Doolen 1972, s. 447.